సంపాదన సలహా - GTLInfra

ఈ మధ్య నేను కొంత కాలం ఉధ్యోగం లేకుండా ఉండవలసి వచ్చింది. ఖాళీగా ఉండడం దేనికని, దాచుకున్న సొమ్ము లోంచి కొంత ధనాన్ని షేర్ మార్కెట్‍లో పెట్టుబడి (ఇన్వెస్ట్) చేసాను. అలాగే కొంత లోతుగా పరిశోధించిన తరువాత ధైర్యంగా కొనడం మొదలు పెట్టాను. నష్టపోతావ్ అని చాలా మంది హెచ్చరించిన శ్రేయోభిలాషుల మాటలు పెడచెవిన పెట్టకుండా లెక్కప్రకారం రిస్క్ తీసుకున్నాను. అలా పెట్టుబడి పెట్టిన వాటిల్లోని కొన్ని షేర్ల వివవరాలు ఇక్కడ ప్రస్తావించడం కన్నా, ఇక ముందు నేను కొనబోయే వాటి వివరాలు ఇక్కడ ఉంచితే, చదువరులలో ఎవ్వరైనా వారి వారి అభిప్రాయాలు తెలియజేస్తారనీ ఆశిస్తాను.

 

ఇది ఒకవిధంగా ఉభయ లాబదాయకం. నాకు ఆయా షేర్ల గురించి తెలుస్తుంది, అలాగే చదివే వారిలో ఎవ్వరైనా పెట్టుబడి పెట్టి కొనే ఆలోచన ఉందనుకోండి, వారికి ఉచితంగా కొంత సమాచారం ఇచ్చిన వాడినౌతాను. ఎలా ఉంది.. సరి సరి.. ఇవ్వాళ్టి చిట్కా విషయానికి కొస్తే.. GTL Infrastructure అనే సంస్థ షేరు ఇవాళ్టి ధర 29రూపాయల 80పైసలు వద్ద అమ్మకం జరుగుతోంది. కాబట్టి నేను 29 రూపాయల దగ్గర కొనవచ్చు అనుకుంటున్నాను. మరో నెల వ్యవధిలో ఈ షేర్ ధర 35రూపాయలొ అవ్వవచ్చు.

 

మరి మీరేమంటారు?

ప్రతిపాదన - విన్నపం : హైదరాబాద్ పుస్తక ప్రదర్శన

చదివే ప్రతీ ఒక్కరూ విధ్యాధికులే అని నేను నమ్ముతాను. విజయవాడలోని ఒక పుస్తక విక్రయశాల యందు ఉంచిన వాక్యం నా మనో ఫలకంపై చెరగని ముద్ర వేశాయి. వాటి ప్రేరణే ఈ పుటకు మూలం. ముందుగా ఆ పదాలు ఒక్క సారి మననం చేసుకుంటాను.

 

చిరిగి పోయిన చొక్కా అయినా వేసుకో.. కానీ ఓ పుస్తకం కొనుక్కో..

 

పైన ప్రస్తావించిన మాటల్లో మంచిగా చూస్తే చదువే గుణాన్ని ప్రోత్సహిస్తున్నట్లుంటుంది. అదే వ్యాపారాత్మక దృష్టితో గమనిస్తే, బట్టలు కొనవద్దు అంటూ పుస్తకాల వ్యాపారాన్ని

ప్రోత్సహిస్తున్నట్లుంటుంది. ఏది ఏమైనా నా విషయంలో రెండూ జరిగాయి. ఎలా అంటారా.. ఇదిగో ఇలా.

 

చదవే తృష్ణ కలిగి కొనే స్తోమత నుంచి వచ్చిన నాకు, కొత్త చొక్కా కొన్నుక్కునే అవకాశం కలిగినప్పుడల్లా, లెనిన్ సెంటర్‍లో సెకెండ్ హాండ్ చొక్కా కొనుక్కుని మిగిలిన డబ్బులతో అలంకార్ దగ్గర ప్రతీ ఆదివారం జరిగే పాత పుస్తకాల ప్రదర్శనలో ఒక పుస్తకం కొనుక్కునే వాడిని.

 

ఇంతకీ అసలు విషయమేమిటంటే, ఇలా నాదగ్గర చాలా పుస్తకాలు ప్రోగయ్యాయి. చదివే ఆశక్తి కలిగిన ప్రతీ వ్యక్తి ఎదురైనప్పుడల్లా నేను చదివేసిన పుస్తకాలలో ఒక పుస్తకాన్ని బహుమతిగా ఇస్తూ వచ్చే వాడిని. ఇదేమీ కొత్తగాదు. పుస్తకాల పురుగులందరికీ ఈ అలవాటు ఉంటుంది. (చదివరులందరినీ కలిపి "పుస్తకాల పురుగులు" అని సంభోదించడం సబబు కాదని భావించిన యడల మన్నించగలరు)

 

అలా ప్రోగైన పుస్తకాలని మనం ఈ పుస్తక ప్రదర్శనలో ఉచితంగా పంపిణీ చేస్తే ఎలా ఉంటుంది? ఇలా పంపిణీ చేసే పుస్తకాలలో ఏరంగానికి చెందినవైనా ఉండవచ్చు. నా వరకూ అయితే, ప్రస్తుతానికి చాలా సాంకేతిక పుస్తకాలు ఇప్పుడు అందుబాటులో ఉన్నాయి. (తెలుగు) బ్లాగర్లు అందరూ ఈ విషయంపై స్పందిస్తే, ఈ విన్నపాన్ని మన్నిస్తే, వారి వారి వద్ద ఉన్న పుస్తకాలను మన ఈ తెలుగు స్టాలు వద్ద ఉచితంగా పంపిణీ చేస్తే బాగుంటుందని ప్రతిపాదన.

 

మనకి ఇంకా పది రోజులు వ్యవధి ఉన్నందున, ఈ ప్రతి పాదనపై ఒక అవగాహనకు వచ్చే విషయమై అందరి అభిప్రాయాములు కావలెను.

 

నలుగురికి నచ్చి ఈ ఆలోచన ఒక ప్రతి పాదనకు వచ్చి.. కార్య రూపం దాల్చాలంటే, అందరి స్పందనలు వారి వారి అభిప్రాయాలు, సలహాలు, సూచనలు, ఇతరాతర కోణంలో ఈ ఆలోచన ఎలా ఉంటుందో తెలియజేయగలరని విన్నపం

సౌర కుటుంబం లోని రెండు గ్రహాలు

చాలా రోజుల తరువాత తెలుగు పేపరు చదవడం తిరిగి మొదలు పెట్టాను. అందులో భాగంగా, ఆంద్రజ్యోతి తెచ్చుకుంటున్నాను. అంద్రజ్యోతే ఎందుకు అంటే.. దానికి వేరే కారణాలు ఏమీ లేవు గానీ.. ఎదో అలా యాదృశ్చికంగా జరిగిపోతోంది. ఇవాల్టి పత్రికలోని ఐదో పేజీలో "టుడే స్పెషల్" అంటూ.. ఆకాశంలో ముగ్గురు చెంద్రులు!! అన్న వార్త చదివిన తరువాత, తప్పని సరిగా ఇవ్వాళ సాయంత్రం ఇది మిస్ అవ్వకూడదనుకున్నాను.

కానీ .. తలచినదే జరిగినదా దైవం ఎందులకు .. అన్న పాట ఈ క్షణంలో బాగా సూట్ అవుతుంది. అన్నట్లుగానే ఆ విషయాన్ని పూర్తిగా మర్చిపోయ్యాను. ఇంతలో మా అన్నయ్య ఫోన్ చేసి, ఈ విషయాన్ని గుర్తుచేసాడు. అలాగే ఈ మధ్య కొన్న కెమెరా గురించి కూడా ప్రస్తావించాడు. అంతే, అనుకున్నదే తడవుగా మా అపార్ట్‍మెంట్ ఐదో అంతస్తుకు చేరుకుని చిత్రాలు తియ్యడం మొదలు పెట్టాను. ఇదిగో ఈ క్రింద ఉన్నవి అవే.

మన పాల పుంతలో మన కంటికి కనిపించేటంతటి వరకూ చంద్రుని తరువాత అత్యంత ప్రకాశ వంతమైన గ్రహాలు బృహస్పతి మరియూ శుక్రగ్రహాలు మాత్రమే. అవిగో ఇవి అవే.

నిరీక్షణ నీడలో..

నా కోసం నీవు ..

ఆకాశమయ్యావు..

నీ కోసం నేను ..

నీలి మేఘమే అయ్యాను..

స్పందించిన ప్రతి క్షణం ..

చిరు జల్లుగా మారాను ..

చినుకు చినుకు లో ..

అణువణువు నేనై నిలిచాను ..

వంపు సొంపులగో ..

నీకై వెల్లువగా మారాను ..

నీ అడుగు అడుగు లో నేను ..

సిరిమువ్గా మ్రోగాను ..

ప్రణయ రాగమై నేను ..

నిన్నల్లు కుంటాను ..

అధరాల వణుకులో ..

పరువాల పదం లో ..

నీ జవ్వనిగా ..

నిలచి ఎదురు చూస్తుంటాను ..

స్నేహం - భావ రూపం : ౪

నువ్వే నా..

అరుణోదయం ..

నువ్వే నా ..

సంధ్యా సమయం ..

నువ్వే .. నువ్వే.. అన్నది ..

నా హృదయం ..

స్నేహం - భావరూపం : ౩

నక్షత్రాలనే తెంచుకు వస్తాను

నీకోసం నేస్తం ..

ఆ అనుభూతి నైనా

పంచుకుంటావా కనీసం ..

నీ మనస్సు బహు

విశాలం అని తలచి..

కాస్త చోటిస్తే అందుకోగలను

అంతులేని ఆ ఆకాశం ..

స్నేహం - భావరూపం : ౨

 

ప్రేమ త్యాగాన్ని కోరుతుంది..

స్నేహం మనిషి క్షేమాన్ని కోరుతుంది..

నీకు ప్రేమ కావాలి..

నాకు ప్రేమ కంటే నీ స్నేహమే కావాలి..

ప్రేమలో మరణించడం కన్నా

స్నేహంతో బ్రతకడమే మిన్న ..

స్నేహం - భావరూపం : ౧

ఇద్దరి మనుషులు వారి మనస్సుల మధ్య

పవిత్ర బంధం .. స్నేహం

రెండు హృదయాల కలయిక ప్రేమ అయితే, ఆ ప్రేమకు

వారధి .. స్నేహం

వింతైన లోకంలో ఒంటరి జీవితానికి

ఉపశమనం .. స్నేహం

విచిత్ర విశ్వంలో మోడైన జీవితాన్ని

చిగురించేది .. స్నేహం

చితికిన మనసుకు ఓదార్పుతో

ఉత్తేజాన్నిచ్చేది.. స్నేహం

చిన్న పెద్ద తేడాలు .. కుల మత

భేదాలు లేనిది .. స్నేహం

అనిర్వచనీయమైనదీ.. అపురూపమైనదీ

ఈ స్నేహం

పద్దతీ పాడు లేని జీవనం

 

మరో ఉదాహరణ. ఇది కొంచం పచ్చిగా ఉండవచ్చు. కానీ చదువరుల విచక్షణా ఙానానికి వదిలేస్తాను. వారు ఏది చెప్పినా తప్పులేదు. ఎందుకంటే వారి వారి అభిప్రాయాలు వారి వారి స్తితి గతుల నుంచి ఉద్వవించినవి కనుక.

ఆరోజు కొంచం తొందరగానే నిద్ర లేచాను.. అందువల్ల రోజూ జరిగే పనులన్నీ అనుకున్న సమయాని కన్నా కొంచం ముందుగానే జరిగి పోయాయి. అలాగే బస్ స్టాప్ కి కూడా ఓ పావు గంట తొందరగా చేరుకున్నాను. మా కార్యాలయానికి వెళ్ళే బస్సు ఎనిమిది గంటల ముప్పై అయిదు నిమిషాలకి వస్తుంది. ఓ పావు గంట ముందుగానే వచ్చాం కదా .. ఏమి చెయ్యాలి అని ఆలోచిస్తుండగా.. మైలున్నర దూరంలో ఉన్న కార్యాలయానికి నడిచి వెళితే ఎలా ఉంటుంది అనే ఆలోచన వచ్చింది. సరిలే.. నడిస్తే ఆరోగ్యానికి మంచిదే కదా అనుకుంటూ.. చెవులకు హెడ్ సెట్ తగిలించుకుని.. సంగీతాన్ని మంద్ర స్తాయిలో ఉంచి నడక మొదలు పెట్టాను. మామూలుగా బస్సులో వెళితే, ఆ సమయంలో ఉన్న ట్రాఫిక్ మూలంగా ప్రతి రోజూ పదిహేడు నిమిషాలు అవుతుంది. ఆరోజు నడుచుకుంటూ వస్తే, ఇరవై ఏడు నిమిషాలైంది. అలాగే ఒళ్ళు కూడా కాస్త అలిసింది. దాని వల్ల ఉదయం త్రాగిన బోర్నవీటా పాలు కాస్తా కరిగి చమట రూపంలో విసర్జించ బడినది.

కార్యాలయానికి చేరుకునేటప్పటికి దాదాపుగా తొమ్మిది కావచ్చింది. అలసి ఉన్నానేమో లేక ఒంట్లో నీటి శాతం తగ్గడం వల్ల కాసిని నీళ్ళు పట్టించేసాను. రోజూ మామూలుగా త్రాగే రెండు లీటర్ల నీటికి తోడు మరో ముప్పావు లీటరు నీరు శరీరం లోకి అదనంగా చేరుకుంది. అంతే.. పది గంటలకు అటూ ఇటూగా మూత్ర విసర్జన చేయ్యవలసి వచ్చింది. సరే .. దానిదేముంది.. ఆఫీసే కదా, ఎన్ని సార్లు పోతే ఎవ్వడైనా లెక్క పెడతాడా ఎవ్వడేమంటాడులే అని మెల్లగా మూత్రసాల వైపు అడుగులేసా. జనరల్ గా అన్ని ప్రదేశాలు క్లోజ్‍డ్ గా ఉంటాయి.

మా మూత్రసాల దాదాపుగా వెయ్యిగజాల వైశాల్యంలో కట్టి ఉంటారు. కాబట్టి మనకు మూత్రసాల నుంచి ఎటువంటి దుర్ఘందం రాదు అనుకుంటూ లోపలికి అడుగు పెట్టిన నాకు ఒక్క సారిగా అపాన వాయువు ముక్కు పుటాల్ని తాకింది. అనుకోని ఆ వాసన నన్ను ఒక్కసారిగా మతి పోగొట్టేంత పని చేసింది. అదేదో సినిమాలో హీరోగారు రౌడీని గట్టిగా పీకి, "ఎవ్వడు కొడితే {మధ్యలో మిస్సయింది}, వాడే పండుగాడు.." అంటాడు. అప్పుడు ఆ రౌడీకి ఎదో అయిన్నట్లు అయింది నా పరిస్తితి. ఒక్క సారి బుర్ర పని చెయ్యడం మానేసింది. దిమ్మ తిరిగి ఒక్క సారిగా తూలి పడబోయి ప్రక్కనే ఉన్న గోడని ఆనుకుని నిలదొక్కుకున్నా. ఇంత గందర గోళంలో ఎలాగోలా వచ్చిన పని కానిచ్చి, హమ్మయ్య .. అనుకుంటూ బయట పడ్డాను. మరో అరగంటలో మరొసారి మూత్రసాలను దర్సించ వలసిన అవసరం వచ్చింది.

ఈ సారి ముందు జరిగిన అనుభవాన్ని ఙ్ఞప్తికి తెచ్చుకుంటూ, ముక్కుకి గుడ్డ కట్టుకుని మెల్లగా అందులోకి ప్రవేశించాను. ముక్కుకి ఉన్న గుడ్డ మూలంగానో .. ఏమో.. ఈసారి అంత ఘాటుగా అపాన వాయువు తగల లేదు. నేను ఉన్నానని మాత్రం తెలుస్తూనే ఉంది. కాకపోతే ఈసారి అనుభవం ఈ పుటకు మూలం. వెయ్యిగజాల స్థలంలో నిర్మించిన మూత్రసాల ఎంత పెద్దగా ఉంటుందో మీరు ఊహించుకోవచ్చు. అందులో దాదాపుగా ఓ ఇరవైఐదు మల విసర్జన ప్రదేశాలు నిర్మించి ఉంటారు. వాటన్నింటికీ ప్రక్కగా మూత్ర విసర్జన చేసే అవకాశం కలిపించారు. అదిగో అప్పుడు మరో అనుభవం. ఒక్కొక్క మల విసర్జనా చోటునుంచి, అపాన వాయువు వదిలేటప్పుడు వచ్చే శబ్ధాలు, ఈసారు చెవులకు ఉన్న తుప్పు వదిలించాయి. ఒక్కొక్కడూ మరొకడిని మించి పిత్తుతున్నారు. నేను గట్టిగా శబ్దం చేసానంటే, నేను చేసానంటూ పోటీ పడి మరీ చేస్తున్నారు. వీళ్ళని చూస్తుంటే.. క్షమించాలి .. వింటూంటే.. పిత్తుల పోటీ కనుక పెడితే, వీళ్ళని మించిన వాడు ఎవ్వడూ లేడనిపిస్తుంది. ఇక లాభం లేదని పరుగు పరుగున బయటకు చేరుకున్నా.

మూత్రసాలలో కొంచం రూమ్ ఫ్రష్‍నర్ కొడతారేమో అని అడగడానికి తలచి, భవన సముదాయం మైన్‍టైన్ చేసే వారి వద్దకు వెళ్ళి అసలు విషయం చెప్పకుండా, ’ మూత్రసాలలో కొంచం రూమ్ ఫ్రష్‍నర్ కొట్టండి ..’ అన్నా. పదకొండున్నరకు ఎగ్జాస్ట్ వేస్తాము అంతవరకూ ఇంతే, తరువాత పన్నెండు గంటలకు, మొదటిసారి రూమ్ ఫ్రష్‍నర్ కొడతాం, రెండవ విడతగా నాలుగు గంటలకు, మలి విడతగా రాత్రి తొమ్మిది గంటలకు కొడతాం, తప్పితే, మధ్యలో కొట్టం అని కరా ఖండీగా చెప్పెసారు. ఇదంతా మాకు మామూలే. ఇది ప్రతి రోజూ ఉండే ప్రవసనమే అని వాళంటూటే, "ఏడిసారు, చచ్చినోళ్ళు..", అనుకుంటూ మెల్లిగా నా సీటుకు చేరుకున్నాను. అదే మేమైతేనా... అంటే నా ఉద్దేశ్యంలో మా ఇంట్లో పెరిగిన వాళైతేనా అని. ఉదయానే నిద్ర లేవంగానే, పళ్ళుతోమావా.. దొడ్డికెళ్ళావా.. స్నానం చేసావా.. అంటూ కాలకృత్యాలు అన్నీ ఆయేంత వరకూ వదిలేవారు కాదు. మల విసర్జన రోజులో ఉదయం వేళ్ళల్లో తప్పితే మరి ఇంకొక సారి చేసే వాళ్ళం కాదు. అంటే అంతగా తినే వాళ్ళం కాదు, అలాగే అన్ని సార్లు వెళ్ళవలసిన అవసరం వచ్చేదీ కాదు అని అర్దం. ఒక వేళ్ళ వెళ్ళవలసి వచ్చినా, ఎదో శరీరంలో సుశ్తి చేసో లేక ఆరోగ్య పరిస్థితి మారో లెక జీర్ణావస్థ సరిగా పని చెయ్యక విరోచనాలు ఆయ్యెవే కానీ ఇలా వేళకాని వేళ్ళల్లో చోటు కాని చోట్లలో వెళ్ళే అలవాటు కాలేదు. వీళ్ళకేమో ఎక్కడ పడితే అక్కడ .. ఎప్పుడు పడితే అప్పుడు.. ఎలా పడితే అలా.. ఏమి పద్దతో!! ఏమిటో!! మాయాలోకం..

ఇది జరిగిన తరువాత కొంత కాలానికి, సహోద్యోగులతో కలసి మందు కొట్టడానికి బారు కెళ్ళాం. అప్పుడు ఈ ప్రస్థావన వచ్చింది. నా అభిప్రాయం తెలియ జేసాను. వాళ్ళలో తెలియని స్పందన కొట్టొచ్చి నట్లుగా కనబడింది. మెల్లగా ఒక్కడొక్కడూ బయట పడడం మొదలు పెటాడు.

ఒకడంటాడు, సింహాలు పులులు ఉదయానే బహిర్బూమికి వెళతాయా!!
మరొకడు, ఏం.. ఇంట్లోనే వెళ్ళాలా.. బయట వెళ్ళకూడదా!!
ఇంకొడు.. అదేం లెక్క.. ఎప్పుడూ ఉదయానే వెళ్ళాలా.. ఎప్పుడు పడితే అప్పుడు వెళ్ళకూడదా!!

వీళ్ళతో వాదించడం కాలాయాపన అలాగే సుద్ద వేస్టు అనుకుని, మా సంభాషణని మెల్లిగా మరో అంశంలోకి మార్చేసాను. కానీ నా అభిప్రాయాలు ఇలా ఉన్నాయి.

పులులు సింహాలు ఎక్కడ పడితే అక్కడ బహిర్బూమికి వెళతాయి, మరి తమరెందుకు మూత్రసాలకే వచ్చి వెళుతున్నారు అని మొదటి వాడిని ప్రశ్నించాననుకోండి వాడేమి చెబుతాడో..

ఇంట్లోనూ.. బయట .. ఎక్కడ కావాలంటే అక్కడ వెళ్ళవచ్చు. తప్పులేదు, కానీ కార్యాలయంలో మూత్ర సాల కట్టింది అనుకోని సమయంలో ఎప్పుడైనా యాదృశ్చికంగా వెళ్ళవలసి వస్తే ఇబ్బంది కాకుండా ఉంటుంది కదా అనేది యాజమాన్యం అభిప్రాయం. అంతే కానీ ఉద్యోగులంతా ఇళ్ళలో వెళ్ళకుండా ఇక్కడే వెళతారనేది కాదు కదా.

ఇక ఆఖరివాడి విషయానికి వస్తే.. జీవితం అన్న తరువాత ఒక పద్దతీ పాడూ అనేవి ఉంటాయి. ఎక్కడ చెయ్యాల్సిన పనులు అక్కడే చెయ్యాలి. సరసాన్ని నాలుగు గోడల మధ్యే చెయ్యాలి అనేది సమంజసం. కానీ కుక్కల్లాగా మనుషులు కూడా రోడ్డు మీదే శృంగారం సాగించి, తప్పు లేదు అని సమర్ధించుకునే సమాజంలో బ్రతుకుతున్న వీళ్ళకి ఏది ఎక్కడ చెయ్యాలో ఎవ్వరు చెబుతారో.

ఏమిటీ ఈ తరహా వర్క్ సంస్కృతి

నేను ఈ మధ్య వృత్తి రీత్యా అమెరికాలో ఉన్నాను కదా.. కొన్ని కొన్ని విషయాలు అసహ్యాన్ని కంపరాన్ని కలిగిస్తున్నాయి. వాటిల్లో ఇవిగో కొన్ని.

శుచి సుబ్రం - భారత దేశంలో మాకు నేరిన అలవాటు

---

ఉదయానే లేవంగానే పళ్ళు తోముకోవడం అలవాటు. నాకు ఊహ తెలిసినప్పటి నుంచి అంటే.. దాదాపుగా చిన్నప్పటి నుంచి పళ్ళు తోము కోందే మాట్లాడ వద్దేనేవారు. ఉదయానే పళ్ళు తోము కోవడం .. కళ్ళల్లో పుసులు తీసు కోవడం .. నాలుక గీకడం వంటివి .. ఎప్పుడైనా మర్చి పోయ్యాము అనుకోండి, పోలీస్ కుక్క వాసన పసిగట్టినట్లు ఎవరో ఒకరు పసిగట్టేశే వారు. అంతే, ఓ పది నిమిషాలు ఏక బీకిన తిట్లు చీవాట్ల దండకం. వాళ్ళ దండకం పడలేక చట్టుక్కున బాత్ రూమ్ లోకి దూరేశి ఓ పది నిమిషాలు బ్రష్ తో కుస్తీ పడి, అంతా అయ్యింన తరువాత తిట్టిన వాళ్ళ దగ్గర కెళ్ళి .. ఈ.. అంటూ పళ్ళన్నీ కనబడేటట్టు చూపించేత వరకూ వదిలే వారు కాదు.

 

ఇలా అలవాటై .. ఇక్కడికి వచ్చాక.. ఇక్కడ నాతో పని చేసే వాళ్ళ ప్రవర్తన చూసాక. మన సాంప్రదాయమే వీరి కన్నా కోటి రెట్లు మెరుగు అనిపిస్తోంది.

 

---

శుచి సుబ్రం - అమెరికాలో నేను గమనించిన అలవాటు

 

పనిలో తీవ్రంగా మునిగి ఉండగా ఏదో దుర్గంధం ముక్కు పుటాలకు తాకింది. ఏమిటా అని ఒక తల పక్కకు త్రిప్పితే, నాతో పనిచేసే సహ ఉద్యోగి. ఏదో పని పడింది. అడగడానికి వచ్చాడు. వాడు నోరు తెరిచినప్పుడల్లా దుర్ఘంధం ముక్కు పుటాల్ని చీల్చి చెండాడుతోంది. చికాకుగానే సమాధానమిచ్చి, వాడితో వేగే ఓపిక లేక, ఏవైనా సంధేహాలుంటే మెయిల్ చెయ్యమన్నాను. అదికాదూ .. అంటూ ఏదో చెప్పబోయాడు.

 

ఇంతలో ఎక్కడి నుంచి వచ్చాడో చూడలేదు, మరో అమెరికన్. వీడు వాడు కలిసి మెల్లిగా జారుకున్నారు. కడుపులో దేవుతూ ఉన్నట్లు ఉన్నందు వల్ల మెల్లిగా రెస్టు రూమ్.. అదేనండీ .. టాయిలెట్.. వైపు వడి వడిగా .. (ఇందులో మొహమాట పడవలసినది ఏమీ లేదు..) పరిగెత్తా.. తీరా అక్కడకు వెళ్ళాక తెలిసింది. ఇందాకటి ఇద్దరూ అక్కడ తీరికగా నించొని పళ్ళు తోముకుంటున్నారు.

ఇంతకీ విషయమేమిటంటే.. వీళ్ళు రాత్రి పీకలదాకా బాగా తాగి తెల్లారిదాకా చిందులేసి.. ఉదయాన ఇంటికెళ్ళి ఓ రెండు గంటలు నిద్రపోయి.. పక్క మంచం మీదనుంచి నేరుగా ఆఫీస్ చేరుకున్నారన్న మాట. ఇదిగో ఇక్కడి కొచ్చి దంత ధావనం చేస్తున్నారన్న మాట

పెద్దలే ఇలా ఉంటే, ఇక పిల్లల్లు ఏ విధంగా తయారవుతారు?
మరో చికాకు విషయంతో మరలా మీ ముందుంటా..

అమెరికాలో రిక్షాలు

అమెరికాలో కూడా రిక్షాలు ఉంటాయి అని నాకు నిన్ననే తెలిసింది. ఆశ్చర్యం కాక పోయినా వీళ్ళ విధానాలు కొన్ని బాగానే ఉన్నాయనిపిస్తోంది. ఇదిగో ఇక్కడ కనబడుతున్నాయే.. అవే రిక్షాలు ... వాళ్ళే ఈ రిక్షాలను లాగే వాళ్ళు. వీళ్ళంతా ఈ రిక్షాలను సాయంత్రం వేళ్ళల్లో అద్దెకు తెచ్చుకుంటారు. తెచ్చుకుని, ఎక్కువగా యాత్రికులు వచ్చే యాత్ర స్థలాలో ఈ విధంగా నిలబడి పిచ్చాపాటి వేసుకుంటూ ఎవ్వరైనా బకరాలు దొరుకుతారేమో అని ఎదురు చూస్తూ ఉంటారు.

---

ఆడవాసన తగలగానే చొంగ కార్చుకునే వారు అన్ని చోట్ల ఉంటారు అనడం అతిశయోక్తి కాదేమో అని ఒక్కొక్కసారి అనిపిస్తుంది. ఇలాంటి ప్రదేశాలలో జనాలు ఎదో పెద్ద సివిక్ సెన్స్ ఉన్నవాళ్ళు, వాళ్ళు వేరే వాళ్ళ జోలికి పోరు అని చాలా మంది నాకు ఙ్ఞాన భోధ చేసారు. ఏది ఏమైనా, త్యాగరాజు అన్నట్లు.. "ఎంత నేర్చిన ఎంత జూచినఎంత వారలైన కాంత దాసులే.. సంతతంబు ..", కొప్పు చూస్తే చాలు కొట్టుకు చచ్చే వాళ్ళు అన్ని చోట్లా ఉంటారనేది జగద్వితం అని మరొక సారి రుజువు అయ్యింది

---

అలాగే ఈ క్రింది చిత్రంలో రిక్షాల వెనకాల గుఱ్రం బగ్గీ కూడా కనబడుతోంది కదా. అది కూడా ఇలాంటిదే. ఇవి ఇక్కడకు వచ్చే యాత్రికుల కోసం ప్రక్కనే ఉన్న హోటల్ వాడు ఏర్పాటు చేసాడు. వీటిల్ని అద్దెకు తీసుకునే వారు రోజుకు 40 డాలర్లు చెల్లిస్తారు. యాత్రికులను నగరంలో ఎక్కడ కావాలంటే అక్కడకు తీసుకు వెళతారు. ఇందుకు ప్రతి ఫలంగా ఇంత కావాలని అడగకుండా.. భారత దేశంలో క్షురకుడు అడిగేటట్లుగా, ’మీ స్థోమతకు తగ్గట్లుగా’ అనో.. లేక .. ’తమ ఆనందం ఎంతిచ్చినా సరే..’ అనో చాక చక్యంగా అడుగుతారు.

---

ఇదిగో ఇలా విహారం చెయ్యవచ్చన్న మాట. వెలుగు ఉన్న వేళల్లో తిరిగే జంటలు ఎక్కువగా శృంగార చర్యల కొరకే పరిమిత మవ్వడం నాకెందుకో మింగుడు పడలేదు. నేను అనుకోవడం ఈ జంటలు ఙ్ఞాపాల నిధిని నిక్షిప్తం చేసుకోవడానికే అలా చేస్తున్నారని సర్దుకోవడం తప్ప మనం చేసేది ఏముంటుంది. కన్నులు పండగ చేసుకునే వారికి చేసుకున్నంత. ఏలా ఉంది నా ఈ అమెరికా రిక్షాల పుట?
-------------------------------------------
వినదగు నెవ్వరు జెప్పినన్ - వినినంతనే వేగిర పడక వివరింప దగున్
కనికల్ల నిజము దెలిసిన - మనుజుడే పో నీతిపరుడు మహిలో సుమతి

కృతఙ్ఞత తెలియ జేసే విధానం

ఈ పుట వ్రాసేముందుగా, ఒక విషయం. నేను ప్రస్తుతం, అంటే ఈ పుట ప్రచురించే సమయానికి అమెరికాలో ఉన్నాను. ఖఛితంగా చెప్పాలంటే, అమెరికాలోని టెక్సస్ రాష్ట్రంలోని ఔస్టిన్ అనే నగరంలో ఉన్నాను. ఇక్కడ అన్ని విషయాలు కొత్తగా అనిపిస్తున్నాయి. కానీ కొన్నిపద్దతులు మెచ్చుకోదగ్గ రీతిలో ఉన్నాయి. వాటిల్లో ఇది ఒకటి. ఇదిగో ఈ ప్రక్కన కనబడుతోందే అదే మా కార్యాలయం. నేను దీనిలోని తొమ్మిదవ అంతస్తులో కూర్చుంటాను.

ఇంతకీ ఈ పుట అస్సలు విషయనికి వద్దాం. ఈ భవంతి స్వంత దారుడు, ఇక్కడ అద్దెకు ఇచ్చిన అన్ని కార్యాలయాల ఉద్యోగులకు కృతఙ్ఞతా భావంతో ఈ రోజు అందరికీ ఐస్ క్రీమ్ పంచి పెట్టాడు. ఇదేదో వింతగా ఉంది కదూ.. నాకు మాత్రం వింతగానే ఉంది. భవనం స్వంతదారుడేమిటి.. అద్దెకు ఇచ్చిన స్థలంలో ఉన్న సంస్థలలో పనిచేసే ఉద్యోగులేమిటి!!! వీళ్ళకీ భవన సొంతదారునికి ఎక్కడైనా సంభందం ఉందా అంటే.. లేదనే చెప్పాలి. కానీ ఆశ్చర్యపరచే విషమేమిటంటే.. ఈ భవనంలో పని చేసే ప్రతి ఉద్యోగికీ ఈరోజు ఉచితంగా ఐస్ క్రీమ్ ఇవ్వబడుతుంది. ఇక్కడ ఈ సంస్థలో పని చేస్తున్నాం అనే దానికన్నా, ఏ భవంతిలో పనిచేస్తున్నాం అనేదే, ముఖ్యం. of course, you have to work from this building, irrespective of company you work.
 

ఓవ్ .. ఓవ్.. ఆంగ్లం పోంగి పొర్లుతోంది.. ఓ.. ఓ..

ఇంతకీ ఈ ఐస్ క్రీమ్ ఎలా పంచారంటే.. ఇదిగో ప్రక్కన చూపించినట్లుగా ప్రతి వ్యక్తికీ ఒక టోకెన్ ఇస్తారు. అదికూడా, ఆ యా కంపెనీల ప్రతినిధులు వారి వారికార్యాలయం లలో వారి వారి పద్దతులలో పంచుతారు.

నేను పనిచేసే సంస్థ వాళ్ళు ఈ కూపన్ల పంపక వ్యవహారం మా రిసెపషనిస్టు చేతుల్లో పెట్టారు.

ఆ అమ్మాయి ఓ విధంగా మెతక నైనది. ఈ అమ్మాయి నిమ్మది తనాన్ని అలుసు చేసుకుని, మా సహోధ్యోగులు, మనిషికి ఒకటి అంటే.. క్రింద కి వెళ్ళి తినేసి వచ్చి, మరొకటి అంటూ.. దాదాపుగా మూడు వరకూ లాగించేసారు. ఇదిగో నా వంతు గా నేనేమో "ఓరిఓ" (OREO) తీసుకున్నా. స్వతహాగా నేను ఐస్ క్రీమ్ తినను, ఎందు కంటే.. ఆ మరునాడే జ్వరం వచ్చేస్తుంది. నాకు ఐస్క్ క్రీమ్ పడదు. కానీ ఇన్ని రకలు ఒక్క చోటే కనబడడం, సహ ఉధ్యోగులు తినమని ఇబ్బంది పెట్టడంతో తినక తప్పింది కాదు.

 

నాకు స్వతహాగా ఐస్ క్రీమ్ తినాలని ఉన్నా ఎప్పుడూ ధైర్యం చెయ్యలేదు, ఏం దుకంటే.. నా ఆరోగ్యం గురించి నాకన్నా బాగా ఎవ్వరికి తెలుసు గనుక.

 

ఇలా సంగ్ధిధావస్తలో ఉన్న నాకు సహ ఉధ్యొగి ఒకరు, అమెరికాలొ ఐస్ క్రీమ్ చేసే విధానం గురీంచి ఒక చిన్న క్లాసు పీకారు.

 

దాంతో ఇక ధైర్యం చెయ్యక తప్పలేదు. మెల్లిగా అడుగులో అడుగెసు కుంటూ.. ఆ బల్లల దెగ్గిరకు  వెళ్ళా.. కొంచం తక్కువగా  ఉన్నా.. కొంచం రంగులు రంగులు గా ఉన్న ఒక కప్పు తీసుకుని మెల్లిగ నా సీటు చేరుకున్నా.

ఇంతకీ ఐస్ క్రీమ్ పంచే చోటే చాలా మంది ఆస్వాదిస్తుంటే కొన్ని ఫొటోలు తీసాను. ఇవిగో ఈ క్రింద అవి.

నా ఫోన్ (వి) చిత్రాలు

నా కొత్త ఫోన్ విషయాలు ప్రస్తావించే ముందు.. అస్సలు నేను ఈ ఫోన్ ఎందుకు కొనవలసిందో అన్న విషయం మీద చిన్న ఉపోధాతం

అవి డిసెంబర్ 2005 రోజుల్లో.. నేను దుబాయ్‍ లోని ఎమిరేట్స్ లో పనిచేసే రోజులు.. దుబాయ్ వెళ్ళే ముందు నా ఆఖరి పెళ్ళి చూపులు జరిగాయి.. అమ్మకు ఆ అమ్మాయి నచ్చింది. సరే కదా అని సంభంధం కుదుర్చు కున్నారు. ఇంకే.. కొత్తకదా.. నేను ఆ అమ్మాయితో ఎప్పుడైనా మాట్లాడాలి అంటే వాళ్ళ అమ్మగారి (ప్రస్తుత అత్తగారు) ఫోన్ కి చేస్తుండే వాడిని. ఒక్కొక్కసారి మా కబుర్లు అత్తయ్యగారికి వచ్చే కాల్స్ కి ఇబ్బందిగా ఉండేది. ఇక మేము మాట్లాడుకోవడానికి వీలుగా ఉంటుందని, నా శ్రీమతి కోరికపై nokia వాళ్ళ పాత మోడల్ 1100 బహుమతిగా ఇచ్చాను. నేను స్వతహాగా Gadgets అంటే పిచ్చి ఉన్న వాడిని కాదు. అందుకనే.. basic model ఫరవాలేదనిపించింది.

ఇక్కడ మరొక విషయమేమిటంటె.. నా శ్రీమతికి అదే మొదటి మొబైల్.. దేవుడి దయవల్ల కొంచం బాగానే సంపాదిస్తున్నా, మొబైల్ కి మాత్రం ప్రాముఖ్యత నిచ్చేవాడిని కాదు. తరువాత నేను దుబాయ్ నుంచి తిరిగి రావడమూ.. నాకు మొబైల్ లేక పోవడం వల్ల తన ఫోన్ వాడుకునే వాడిని. అదిగో అప్పుడు మొదలైంది.. కొత్త మొబైల్ కొనమనే ప్రస్తావన. జనవరి 2007లో nokia వాళదే, మరొక basic model 2310 నాకోసం కొనుక్కుని 1100 మోడల్‍ని శ్రీమతికి ఇచ్చేసా.. తనకంటూ ఫొన్ అయితే ఉంది కానీ, కెమెరా మొబైల్ లేదని .. తనకు వెంటనే ఒక కొత్త ఫోన్ కొని పెట్టమని ఒకటే పోరు.. అప్పటినుంచి అదిగో .. ఇదీగో అంటూ కాలాయాపన చేస్తూ వచ్చాను. ఈ సంవత్సరం మే లో నా శ్రీమతి ఉధ్యోగంలో చేరింది, అదిగో అప్పుడు ఇక తప్ఫించుకో లేననిపించి ప్రమాణం చేసా.. జులై 16 తారీకున తప్పని సరిగా కొనిపెడతానని .. ఇక తప్పీంది కాదు.

 

అలా, కొన్నదైతే శ్రీమతి కోసం. కానీ ప్రస్తుతం నేను వాడుకుంటున్నానన్న మాట. కొంత కాలం తాను వాడుకున్న తరువాత, దీనిలో ఉన్న ఫీచర్స్ అర్ధం కాక ప్రక్కన పెడితే, ఇదిగో నేను కొట్టేసి ఇలా experiments చేస్తున్నాను అన్న మాట.

 

కొత్తగా వచ్చింది ఏదైనా కొత్తల్లో బాగానే ఉంటుంది. నేనేమీ అతీతుడిని కాదు. అందుకే.. ఈ మధ్య నేను తీసిన చిత్రాలను ఇక్కడ పొందు పరుచుదాం అని నిర్ణయించాను. ముందుగా నేను + నా శ్రీమతి ఉన్న చిత్రం

 

ఈ చిత్రం చూసిన తరువాత నాకు ఒక్క విషయం అర్దమయ్యింది. అది ఏమిటంటే.. నాకన్నా నా భార్యే కొద్దో గొప్పో అందంగా, మరో విధంగా చెప్పాలంటే.. photogenic గా ఉందని.

 

అంతే కాకుండా.. నా కళ్ళ క్రింద చారలు కొంచం ఎక్కువగా వచ్చాయని. దీనిని చూసిన తరువాత నేనే నన్ను చూసి భయపడ్డానంటే నమ్ముతారా.. పాపం నా భార్య పొద్దస్తమానం చూసి చూసి అలవాటు పడిపోయుంటుంది.

 

ఏది ఏమైనా కళ్ళ క్రిందటి ఈ చారల విషయం లో ఏదో ఒకటి తప్పకుండా చెయ్య వలసిందే.. లేకపోతే.. హమ్మో.. పెళ్ళాం .. నేను బాగా లేనని వేరే ఎవ్వరి నైనా తెచ్చుకుంటే.. అస్సలుకే మోసం..

 

మీకు ఏదైనా చిట్కా తెలిస్తే చెప్పి పుణ్యం కట్టు కోండే..

 

ఇక కొంచం యాంగిల్ మార్చి ప్రయత్నిస్తే.. ఇదిగో ఈ క్రింది విధంగా వచ్చింది

గుడ్డిలో మెల్ల .. అనే విధంగా .. ఈ యాంగిల్‍లో నాకు కళ్ళ క్రింద చారలు కనబడటం లేదు ..

 

హమ్మయ్య!!!! ఈ డైరెక్షన్ ఫిక్స్ చేసేసా..

 

ఇక మీదట ఎప్పుడు నా ఫొటో తియ్యా లన్నా ఈ యాంగిల్ మిస్ అవ్వకూడదు..

 

 

ఈ మధ్య నేను ఉధ్యోగం చేసే కార్యాలయాన్ని మర్చేసా.. "నేను ఉధ్యోగం మారాను" అని వ్రాస్తే బాగుంటుంది అనుకుంటున్నారా.. చేసే పని అదే .. కానీ కార్యాలయం మాత్రం వేరే.. అలాంటప్పుడు "ఉధ్యోగం మారాను .. " అని వ్రాస్తే, ఎందుకో కుదిరినట్టు లేదు ..

ఎదో కొత్తగా ఉంటుందని అలా వాడాను..

వెరైటీగా ఉందనుకుంటాను .. ఏమంటారు?

ఇంతకీ ఈ చిత్రంలో ఉన్నది ఏమిటనుకుంటున్నారు?

కొంచం జాగ్రత్తగా గమనించండి.. గోల్కొండ లాగా ఏదైనా కనబడుతోందా??

లేదా.. అయితే చిత్రం పెద్దది చేసి చూడండి..

పెద్దది కావాలంటే చిత్రానికి ఒక మొట్టికాయ వెయ్యండి..

నేను స్వతహగా పెద్ద చిత్రాన్ని చూసిన తరువాత తెలిసింది, నా ఫోన్ యొక్క ప్రతిభ..

బాగానే ఉంది.. ఎదో అనుకున్నా కానీ .. బాగానే తీస్తోంది..

ఏమి చేసానో తెలియదు .. ఒక్క సారిగా చిత్రాలన్నీ రంగులు పోయి.. ఇదిగో ఈ క్రింద చిత్రం మాదిరిగా అంతా నలుపు తెలుపు అయ్యిపోయింది. దేవుడా .. నాకు ఈ ఫోన్ ఎందుకిచ్చావు? ఇప్పుడు మళ్ళీ రంగులెలా తెప్పించాలి?

ఇంకోక విచిత్రం, అంటే.. కెమెరా ఫోన్ నాకు కొత్త కదా.. అలాగే అనిపిస్తుంది. అలా అనిపించక పోతే వింత కానీ .. విచిత్రం అనిపించడం వింతేమీ కాదు..

 

 

 

అస్సలు ఇంతకీ ఆ vచిత్రం ఏమిటంటారా.. క్రింద ఉన్న మూడు చిత్రాలు గమనించిన తరువాత చెబుతా.. ముందు వీటిని చూసారా..

ఇదే నేను పనిచేసే కొత్త కార్యాలయం.. MLA Colonyలో ఉంది.

 

ఈ బిల్డింగ్ ఎవ్వరిదో చెప్పమంటారా.. మన జలగం వెంగళరావు గారు లేరూ.. వారి మనవడిది..

 

ఎవ్వరిదైతే మనకేంటండీ.. నావరకు నాకు .. ఎక్కడ పనిచేస్తున్నాం.. ఏ పని చేస్తున్నాం .. ఎంత వస్తోంది .. అనేవే ముఖ్యం..

 

ఇక సోది వదిలేసి .. రెండవ చిత్రం దగ్గరకు వద్దాం..

 

దీని గురుంచి ఎదైనా తెలియ జేసే ముందు .. ఇక్కడ మధ్యలో ఉన్న మహిళ గురించి కొంచం ప్రస్తావించాలి.

 

నాతో పనిచేసే సహ ఉధ్యోగిని మా కార్యాలయం వైపు వెళుతోంది. గమనించారా..

 

ఆరెంజ్ రంగు గల చుడీదార్..

 

పట్టారా..

 

ఇప్పుడు దాదాపుగా తన మన దృష్టి పధం లోంచి జారుకున్నట్లు గమనించి ఉంటారు .. ఇక అసలు విషయానికి వస్తే.. నా ఫోన్‍కు ఉన్న కొన్ని వసతులలో ఒకటి, దానికదే ఒకేసారిగా 3గానీ 5గానీ చిత్రాల్ని తీసేస్తుంది. కాకపోతే .. మనం చెయ్యాల్సినదల్లా... aim and hold.. తరువాత దానిపని అదే చేసుకుంటుంది.

ఎందుకో నాకు ఈ facility బాగుందనిపించింది.

ఎప్పుడైనా.. నలుగురితో కలిసి ఫోటో దిగాలనుకున్నప్పుడు.. ఈ విధంగా చేస్తే.. ఒక స్టిల్ మిస్స్ అయ్యినా మరొకటి బాగా వస్తుందని నా అభిప్రాయం.

 

ఇంతటితో నా ఫోన్ చిత్రాలు ముగియలేదు.. మున్ముందు మరిన్ని.. అంతవరకూ ససేషం..

-------------------------------------------
వినదగు నెవ్వరు జెప్పినన్ - వినినంతనే వేగిర పడక వివరింప దగున్
కనికల్ల నిజము దెలిసిన - మనుజుడే పో నీతిపరుడు మహిలో సుమతి

నా కొత్త మొబైల్ ఫోన్

చాలా రోజుల నుంచి నా శ్రీమతి పోరగా పోరగా.. ఆఖరున, ఈ మధ్యనే ఒక ఫోన్ కొన్నాను. కొనేటప్పుడు నేను అనుకున్న విషయాలేమిటంటే..

• కెమెరా ఉండాలి
• అది కూడా ౩ మెగా పిక్సెల్ సైజుకి తగ్గకూడదు
• ఫ్లిప్ మోడల్ (శ్రీమతి కోరిక)
• టచ్ స్ర్కీన్ అయితే బాగుంటుంది

అని మాత్రమే అనుకున్నా.. ఈ ఫీచర్స్ అన్నీ ఉన్న ఫోన్ కోసం దాదాపుగా ఓ రెండు వారాలు దగ్గరలో ఉన్న మొబైల్ షోరూములు అన్నీ తిరిగాను. ప్రతీ షోరూమ్ వాడు వాడి దగ్గర అమ్మకుండా మిగిలి పోయినవి మాత్రమే చూబిస్తున్నాడు గానీ.. నాకు పనికి వచ్చేది మాత్రం చూపించడం లేదు.

ప్రతీ షోరూమ్ లోనూ ఎదో ఒక మోడల్ చూడడం దాని ఖరీదు చూసిన తరువాత వెనక్కి తగ్గడం.. ఇదీ వరస.. ఎందు కంటే.. 3.2MP కెమెరా కలిగిన ఫోన్లు అన్నీ చాలా ఖరీదుగా ఉండడమే కారణం. ఇలా చూస్తుండగా.. సోమాజీగూడ లోని ఒక మొబైల్ షోరూమ్‍లో Fly కంపెనీ వారి E 300 మోడల్ చూడడం జరిగింది. తీరా ఖరీదు చూడబోతే.. దాదాపు పది వేలవుతుందన్నాడు. అంతే గుండే ఆగినంత పనైంది.

ఇక మెల్లిగా ఈ ఫోన్ ఎక్కడేక్కడ అమ్ముతునారో వెతకడం మొదలైంది. తీరా ఆరా తీస్తే.. ఈ ఫోన్‍తో పాటుగా, 128MB memory card మాత్రమే ఇస్తారని తెలిసింది. ఇక దానికి తోడుగా 1GB memory card తీసుకోవాలంటే.. ఇంకొంత ఖర్చవుతుంది.. ఇలా ఆలోచిస్తుండగా.. అమీర్‍పేట సత్యం ధియేటర్ దగ్గర ఒక చిన్న షాప్‍లో కూడా ఈ ఫోన్ మోడల్స్ అమ్ముతున్నారని యాదృస్చికంగా తెలిసింది.

ఏదో ఒకసారి చూసొద్దాం అని వెళ్లి పరికించగా.. ఫరవాలేదని పించే విధంగా ఉందా షాపు.. ఇక వాడితో బేరాలాడి, 8,800/- రూపాయలకి 1GB Memory Cardతో సహా బేరమాడి, కొనేసాను. కొన్న తరువాత తెలిసింది, దీనిలో నేను ఊహించిన దానికన్నా చాలా ఎక్కువ ఫీచర్స్ ఉన్నాయని.

ఇక మెల్లిగా మరొక పుటతో మీముందుంటా.. ఈ ఫోన్ లో ఉన్న ఫీచర్స్ మరొక సారీ పూర్తిగా వివరించడనికి ప్రయత్నిస్తా..

దుష్టులకు దూరంగా ఉండాలి - The Final Cult

మొదటి పుట దేవాలయ స్థాన బ్రంశం గురించి ప్రస్తావిస్తే.. రెండవ పుట పరోపకారార్ధం మిదం శరీరం అంటూ చనిపోయిన తరువాత కూడా తాము ఉండడానికి అనువైన ప్రదేశాన్ని, శ్మసానాన్ని, కూడా వాహన చోదకుల ఉపయోగార్ధం త్యాగం చేసిన వైనాన్ని గుర్తుకు చెస్తుంది.

ఇక ఆఖరుగా, ఈ విషయాన్ని ప్రస్తావించడానికి నేను ఎంత ఇబ్బంది పడ్డాన్నో.. ఈ విషయాన్ని ఎలా తెలియ జేయాలా అని నేను ఎంత ప్రయాస పడ్డానో.. అసలు విషయాన్ని సున్నితంగా ఎలా తెలియ జేయాలో తెలియక ఎన్ని సార్లు ఈ పుటని పదే పదే పలు విధాలుగా వ్రాసుకున్నానో .. నా ఆత్మకు అలాగే పైన ఉన్న దైవానికి మాత్రమే తెలుసు.

అయినా ఉన్న విషయాన్ని తెలియ జేయడానికి ఇంత శ్రమ అవసరమా?? ఎంత నిజాయతిగా ఉందా మనుకున్నా .. దాన్ని వక్ర బుద్ధితో చూసే జనం అర్దంచేసుకోక పోగా.. అపార్ధం చేసుకుని అనర్ధాన్ని కలిగిస్తారనే భయం నుంచి బయట పడి ధైర్యంగా సాహసం చేస్తున్నా..
 
ఇక్కడ కనబడుతున్న రోడ్డు map కొంచం దాదాపుగా వచ్చేటట్టు ప్రయత్నించా..

గమనించాల్సిన విషయం - ౩

స్థలం : ఏల్ వీ ఫ్రసాద్ మార్గ్ మొదలయ్యే చోటు. నాగార్జునా సర్కిల్‍ నుంచి హైటెక్ సిటీ వేళ్ళే దారి. ఈదారిలోనే TV9 వారి ఆఫీస్ ఉంది.

ప్రస్తావించ దగిన విషయం:

ఈ దారి గురించి ప్రస్తావించే ముందుగా కొన్ని విషయలు.

వివరణ ౧: ఎర్ర గీతలో ఉన్న దారి ఈ పుట ప్రస్తావన
వివరణ ౨: నీలం గీతలో ఉన్న దారి వెడల్పుని ఎర్ర గీతలో ఉన్న దారి వెడల్పుని గమనించండి
వివరణ ౩: బూడిద రంగు ఉన్నవి భవన సుదాయం
వివరణ ౪: తెలుపు రంగు దారిగుండా ట్రాఫిక్ పయనిస్తూ ఉంటుంది
వివరణ ౫: అంకె 1 వేసిన చోట, ఒక బేకరి ఉంది
వివరణ ౬: అంకె 2 వేసిన చోట, ఒక మెకానిక్ షెడ్డు ఉంది
వివరణ ౭: అంకె 3 వేసిన చోట, ఎంత వరకూ ఉందో తెలియదు గానీ అక్కడ ఒక మసీదు ఉంది
వివరణ ౮: ఇక్కడ 3 అంకె వేసిన చోట గీతని గమనించారు కదా.. లోపల ఎలా ఉందో నాకు తెలియదు ..కానీ ఆగీతకి కుడివైపున అంతా ఖాళీ స్థలమే..
వివరణ ౯: పైగా ఎర్రని వృత్తాకారం ఉన్న చోటు.. ఎత్తుగా ఉంటుంది. ఆ దారిలో ఒక బస్సు ఎక్కిందంటే.. అంతే సంగతులు .. చిన్నపిల్లవాడే వేగంగా పాకుతాడెమో అనిపిస్తుంది..

ఇక అసలు విషయానికొద్దాం..

పైన చెప్పిన దారిలో ఉదయం వేళ్ళల్లో ట్రాఫిక్ చాలా దారూణంగా ఉంటుంది. అందునా TV9 ఆఫీస్ దగ్గర నరకమే అనుకోండి. ఈ దారంతా ఎత్తుగా ఉండటమే కాకూండా.. కూడలి దాటిన తరువాత, ఎర్ర వృత్తాకారాం చుట్టున చోటు ఇరుకైన రోడ్డు. ద్విచక్ర వాహనం చోదకులైతే గానీ.. కార్లూ గానీ.. బసస్సు వాళైతే గానీ.. ఎవ్వరేళినా.. First Gearలో వెళుతూ ఎంత కాలూష్యాన్ని విడుస్తున్నారో అటుగా వెళ్ళే వాళ్లని అడిగితే తెలుస్తుంది. ఎప్పుడూ అటుగా వెళ్లుతున్నప్పుడల్లా.. ఈ క్రింద విధంగా అనిపిస్తుంది.

ఎన్నో ఫ్లై ఓవర్లు వేసిన పలు ప్రభుత్వాల అధికారులు ఈ దారి గుండా ఎప్పుడూ సాగినట్లు లేరు .. ఒక వేళ సాగినా.. వారి దృష్టికి ఇక్కడి ఇబ్బంది వచ్చినట్లు లేదు.. పోనీ ఎవ్వరైనా వారి దృష్టికి తీసుకొద్దాం అని ప్రయత్నం చేసినా.. వారు దానిని చూడదలుచు కున్నట్లు లేరు .. ఎందుకని?

ఇక్కడ ముస్లింలకు సంభందించిన మసీదు ఉన్నందున మత్రమేనా?? ఏం.. ప్రభుత్వాధికారులు ఈ మసీదు పెద్దలతో చర్చలు జరిపి ప్రజాపయోగార్దం ఖాళిగా ఉన్న ఆ స్థలాన్ని ఎందుకు రోడ్డుగా మరల్చ లేక పోతున్నారు? రోడ్డుకు అడ్డంగా ఉందన్న ఒకే ఒక కారణం చేత.. ఆనంద్ థియేటర్ దగ్గర మూడంతస్తుల భవనాన్ని, అందులో ఉన్న వ్యాపార కార్య కలాపాల్ని కూల్చేసిన ప్రభుత్వానికి ఇక్కడ ఉన్న ఒక చిన్న బేకరీని దానిని ఆనుకుని ఉన్న మెకానిక్ షెడ్‍ని తొలగించ లేక పోవడం వెనుక ఉన్న రహస్య మేమి? ఇదంతా ముస్లింల ఆస్తి అన్న ఒకే ఒక కారాణమా..

ముస్లింలు అంటే అర్దం చేసుకునే మనుషులు కారా?? వారికి వారి మతమే ముఖ్యమా?? వారికి "లోక కళ్యాణం" అనే పదానికి అర్ధం తెలియదా?? వారు పరోపకరార్థం ఏమీ చెయ్యరా?? లేక మన ప్రభుత్వాధికారులు వారితో చెర్చించ లేదా?? (లేదా) ముస్లింలు అంతా దుర్మార్గులు వారు ఎవ్వరి మాట వినరు, వారితో ఎంతైనా దూరంగా ఉండాలి అనేటటు వంటి ఆలోచనేమైనా ఉందా.. ఎందుకని ఈ విషయంలో ఎటువంటి ప్రయత్నమూ జరిగినట్లు కనబడటం లేదు..

నా వరకూ నాకు ఎంతో మంది ముస్లిం స్నేహితులు ఉన్నారు.. వారంతా స్వతహాగా నిదానస్తులు.. ఎంతో సహృదయులు.. స్వతహగా చాలా మంచి వారు .. అంత ఎందుకు.. ఒకప్పటి మన ప్రధమ పౌరుడు, గౌరవనీయూడు, డాక్టర్ Abdul Kalam ఒక ముస్లిం కాదా.. మరి ఇలాంటి వారు నాకు కనబడుతున్నప్పుడు.. ఎందుకు పైన చెప్పిన మసీదు ఆవరణాన్ని రోడ్దుగా మలచ లేకపోతున్నం? నేనేమన్నా తప్పుగా ఆలోచిస్తున్నానా??

ఈ మొత్తం కధలో విలన్లు ఎవ్వరు? మసీదు స్వంతదారులా? మన ప్రభుత్వ అధికారులా? గోరంత విషయాన్ని కొండంతలుగా చూస్తున్న నాదా??

ఏది ఏమైనా.. ముస్లిం సోదరులూ నేను మిమ్మలను ఉద్దేశించి ఈ పుట వ్రాసానని మీరు భావిస్తే.. అన్యధా క్షమించండి.. నా ఈ ప్రచురణ మిమ్ములను వ్యతిరేకించడం కాదు గానీ.. మిమ్ములను ఆశ్రయించని ఈ ప్రభుత్వ అధికారులకు కనువిప్పు కలిగించే ప్రయత్నమే అని గమనించ గలరు. ఆఖరుగా మరొక్క సారిగా.. మీ అభిమతాన్ని గాన్నీ.. మీముల్లను ఏవిధంగా నైనా కించ పరచానని మీ కనిపిస్తే.. దయచేసి క్షమించ గలరు..

దుష్టులకు దూరంగా ఉండాలి - The same side of the coin

 

క్రిందటి పుట ఒక దేవాలయానికి సంభందించినది, ఇవాళ ప్రస్తావించే మిషయం శ్మసానానికి సంభందీంచినది

నా ఈ భావన ఏ ఒక్క వ్యక్తి గురించి కాకపోయినా.. కొంత మంది ఉన్న ఒక మత చాందస్సులను ఉద్దేశించి వ్రాసేదే అని గమనించ గలరు. విషయం మతానిది కాదుకానీ .. దుష్టులది.. మత ఛాందస్సులది.. మానవతా దృక్పధం లోపించిన వారిది.. ఎందుకు ఒక్క హిందువులే అన్ని సార్లూ రాజీ పడాలి అన్న ప్రశ్న నన్ను వేధిస్తూ ఉంటె.. ఎవ్వరిని అడగాలో తెలియక .. హిందువుల సహనాన్ని చేతకాని తనంగా భావించే ఇతర వర్ణాల వారికి బదులు చెప్పలేక.. నేను అనుభవించే భాధలోంచి వచ్చేటటు వంటి మాటల సమూహమే ఈ రేండవ పుట

గమనించాల్సిన విషయం - ౨

స్థలం : నాగార్జునా సర్కిల్‍కు ఆనుకుని ఉన్న హిందూ శ్మసాన వాటిక, పంజాగుట్ట నుంచి హైటెక్ సిటీ వేళ్ళే దారి

ప్రస్తావించ దగిన విషయం:

ఈ శ్మసానం ఎప్పుటి నుంచి వాడుకలో ఉందో నాకైతే తెలియదు గానీ, ఎప్పుడైనా ఆదారీలో ఫోతూ అటువైపు ఓ లుక్ వేస్తే, అక్కడ కనబడే కొన్ని సమాధులు చాలా ఫురాతానంగా కనబడుతూ ఉంటాయి. పైన చెప్పిన దారిలో చాలాసార్లు వెళ్ళి ఉంటాను. అలా సాగిన ఒక్కొక్క సారీ అటువైపుగా తీసుకు వెళ్ళే శవాలను.. వాటితోపాటు సాగే జన సమూహాన్నిచూసి అనుకుంటూనే ఉంటాను, ఇంత బిజీగా ఉండే రోడ్డులో శ్మసానాన్ని ఎందుకు కట్టారా అని .. అది కట్టిన వారు, ఆ కాలంలో ఊహించి ఉండరు, ఇలా .. ఈ కాలంలో నాలాంటి వాడు ఆలోచిస్తాడనిన్నీ.. ఆ త్రోవలో సాగే వారికి ఆ శ్మసానం ఒక అడ్డంకిగా మారుంతుందనిన్నీ.. తాము తీసుకు పోయే నిర్జీవాలు మిగితా వారికి ఒక విధమైన అసౌకర్యాన్ని కలిగిస్తుందని.

ఏది ఏమైనా.. ఈమధ్య కాలంలో అటు వైపుగా సాగే వాళ్ళు గమనించ దగ్గ మరో విషయమేమిటంటే.. ఆ మధ్య కూలిపోయిన ఫ్లై ఓవర్ .. అదేనండి.. పాంజాగుట్ట ఫ్లై ఓవర్ ఇక్కడనే దిగుతుంది. అంటే, మన CM, వైయస్స్ ఇంటి దగ్గర మొదలైన ఫ్లై ఓవర్ యొక్కకుడి వైపు రోడ్దు ఈ శ్మసానం మొదట్లో కలుస్తుంది. అలాగే ఎడమ వైపు వేళ్లె రోడ్దు జలగం వెంగళరావు గారి పేరుం ఈద నిర్మించిన ఉధ్యాన వనం దగ్గర కలుస్తుంది. ఈ ఫ్లై ఓవర్ ఈ మధ్య కాలంలోనే వాడుక లోకి తీసుకు రాబడింది. దాని మీదనుంచి వెళుతుంటే.. నాసామి రంగా.. కేక అనుకోండి.. దీని గురించి మరోసారి ..

ఇంక విషయానికి వస్తే.. ఈ ఫ్లై ఓవర్ కి ఏడమ ప్రక్కగా ఉన్న శ్మసాన ద్వారం దగ్గర రేండు దారులు కలవడం వల్ల.. (అదేనండి.. ఒకటి ఫ్లై ఓవర్ నుంచి దిగేది.. మరొకటి క్రిందనుంచి వచ్చేది..) అటుగా సాగే వాహన చోదకులకు కొంచచం ఇరుకగా ఉంది. దీనిని దృష్టిలో ఉంచుకునే ప్రభుత్వం, రోడ్డు విస్తరణకై ఓ ఇరవై ఐదు అడుగులు శ్మసాన స్థలాన్ని రోడ్డుగా మార్చ దలిచి, అందుకు అనువుగా మార్కింగ్ కూడా చేసుకున్నారు..

ఇంత జరుగుతున్నా హిందువులు ఎలాంటి ప్రతిఘటన తెలియ జేయటం లేదు .. ఎందువల్ల?.. హిందువులకు ఆ హక్కు లేదా.. హిందువులకు హింసించడం రాదా.. హిందువుల సంపదను వేరే వారు దోచుకుంటూ / ఆక్రమించు కూంటూ ఉంటె, వీరేమీ చెయ్య లేరా..

పోనీ.. పరోపకార్ధం లైట్ తీసుకుంటున్నారను కుంటూ ఉంటే.. అదే పరోప కారార్ధం ప్రపంచంలోని ఒక మత ఛాందస్సులు ఎందుకు అర్దాం చేసుకోరూ అనే నా భాధ. ఇదంతా నాణానికి అదే వైపు అన్నమాట. మరో వైపు.. మరో పుటతో..

------------

తలనుండు విషము ఫణికిని, వెలయంగా తోకనుండు వృశ్చికమునకున్
తలతోక యనక యుండును, ఖలునకు నిలువెల్ల విషము గదురా సుమతీ

దుష్టులకు దూరంగా ఉండాలి - One side of a coin

ఈ విషయం మన పాలిత ప్రస్తుత ప్రభుత్వానికి తెలిసినంతగా మరెవ్వరికీ తెలియదని నా అభిప్రాయం. ఇది ప్రస్తుతం పాలిస్తున్న ప్రభుత్వాన్ని ఉద్దేశిస్తూ వ్రాసింది మాత్రం కాదు. ఇంతవరకూ పరిపాలన సాగించిన అన్ని ప్రభుత్వాల ప్రభుద్దులను ఉద్దేశించి వ్రాసేదే అని గమనించ గలరు. విశయం ప్రభుత్వాలది కాదుకానీ .. దుష్టులది.. మత ఛాందస్సులది.. మానవతా దృక్పధం లోపించిన వారిది..

గమనించాల్సిన విషయం - ౧

స్థలం : సికింద్రాబాద్, ఆనంద్ సినిమా థియేటర్ రోడ్డు మీద ఉన్న రక్త మైసమ్మ గుడి

ప్రస్తావించ దగిన విషయం:

ఈ గుడి ఎప్పుడు కట్టారో నాకైతే తెలియదు గానీ, నాకు 1996 నుంచి రాజధానితో పరిచయాలున్నాయి. అప్పటినుంచి రాజధానికి రాక పోకలు ఇబ్బడి ముబ్బడిగా చేసుంటాను. పైన చెప్పిన దారిలో చాలాసార్లు వెళ్ళి ఉంటాను. అలా సాగిన ప్రతీ సారీ అనుకుంటూనే ఉంటాను, రోడ్డుకు అడ్డంగా ఎవ్వరు కట్టారా అని .. అది కట్టిన వారు, ఆ కాలంలో ఊహించి ఉండరు, ఇలా .. ఈ కాలంలో నాలాంటి వాడు ఆలోచిస్తాడనిన్నీ.. ఆ త్రోవలో సాగే వారికి ఆ దేవాలయం ఒక అడ్డంకిగా మారుంతుందనిన్నీ..

ఏది ఏమైనా.. ఈమధ్య కాలంలో అటు వైపుగా సాగే వాళ్ళు గమనించ దగ్గ విషయమేమిటంటే.. ఆ గుడిని, రోడ్డు మధ్యనుంచి తీసి, రోడ్డుకు ప్రక్కగా ఉన్న కాలేజీ గ్రౌండు లోకి వెళ్ళేటట్టుగా పునర్‍నిర్మించారు. ఈ కదలిక వెనకాల ఉన్న వృత్తాంతం ఒక్క సారి పరికిద్దాం. ofcourse, దీని గురించి నాకేమీ తెలియదు కానీ ఊహిస్తున్నాను..

ఈ గుడిని కదల్చడానికి  ఎవ్వరైనా Govt officials ముందుగా గుడిని ప్రారంభించిన వారితో చర్చలు జరిపి ఉంటారు .. ఆ తరువాత కళాశాల యాజమాన్యాన్ని కలిసి, ఈ గుడిని నిర్మించడానికి అవసరమయిన స్థలాన్ని వారినుంచి అనుమతి పొంది ఉంటారు.. ఇక్కడ గమనించ వలసిన మరో విషయంఏమిటంటే.. ఆ కళాశాల క్రైస్థవ మత పెద్ద పేరుమీద నడపబడు చున్నది. క్రైస్థవ మత పెద్ద పేరు మీద ప్రాధ్యాన్యంగా సాగే అట్టి కళాశాల యాజమాన్యం మరో మతానికి సంభందీంచిన గుడిని కట్టు కోవడనికి.. అదీ వారి స్థలంలో .. అనుమతి నిచ్చారంటే.. వారి దయా గుణానికి సిరస్సు వంచి నమస్కరించ వచ్చు..

ఇదంతా నాణానికి ఒక వైపు అన్నమాట. మరో వైపు.. మరో పుటతో..

------------

తల నుండు విషము ఫణికిని, వెలయంగ దొరకును వృశ్చికమునకున్,
తల తోక యనక నుండును, ఖలునకు నిలువెల్ల కదరా సుమతి

తలనుండు విషము ఫణికిని, వెలయంగా తోకనుండు వృశ్చికమునకున్
తలతోక యనక యుండును, ఖలునకు నిలువెల్ల విషము గదురా సుమతీ

తనదాకా వస్తే గానీ .. రెండవ భాగం

క్రిందటి పుట, తనదాకా వస్తే గానీ తెలియదంటారే.. అలాగే.. నాకూనూ.. జరిగిన తరువాత కొద్ది రోజులకు జరిగింది.. ప్రస్తుత కధాంశం. అస్సలు కధలోకి వచ్చేటప్పుడు కొంత ఉపోధ్ఘాతం.

ఇది జరిగిన ముందు రోజు కార్యాలయం నుంచి అధికారి చేత తిట్లు తిని, ఆలస్యంగా ఇంటికి చేరుకున్నా. తెల్లవారి ఝామున వేళ్ళలో అనుకుంటా అప్పటి మా క్లైంట్ ఫోన్ చేసి మేము ఇచ్చిన ప్రాజెక్ట్ పని చెయ్యటం లేదు కాస్త చూడమనగానే, సగంలో ఉన్న నిద్రకాస్తా ఎగిరిపోయింది. కొద్దిగా కష్ట పడగానే, ప్రాజక్టు మళ్ళీ మామూలు స్తితికి వచ్చేసింది. ’ఈ మాత్రం దానికే.. మాంఛి నిద్రలో ఉన్న నాన్ను మేలుకొలపాలా .. ’ అనుకుంటూ నిద్రకు ఉపక్రమించా. నిద్రకైతే ఉపక్రమించా గానీ, ఉదయం కార్యాలయానికి వెళ్ళి ఎంత మందిని తిట్టాలా.. ఎలా అస్సలు విషయాన్ని టీంలో ఉన్నవాళ్ళకు తెలియ జేయాలా.. మనం చేసే ప్రతీ పనికీ సైడ్ ఎఫెక్ట్స్ ఎలా ఉంటాయో వీళ్ళకి ఎలా తెలియజేయ్యాలా అనుకుంటూ కాలక్షేపం చేసా.

ఇంతలో ఎప్పుడు తెల్ల వారిందో తెలియదు, తీరా చూద్దునుకదా ఎనిమిదిన్నర. ఇంత లేటయినా లేపనందుకు పెళ్ళాన్ని తిట్టుకుంటూ, గబా గబా కాల కృత్యాలు తీర్చుకునే దిశగా ఉపక్రమించాను. ఎంత గబా గబా చేసినా తొమ్మిది పది అయ్యింది. ఇంతలో భార్య, తన ఆఫీస్‍కు లేటవుతోందని, టిఫిన్ చేసి హాట్ పాక్ లో పెట్టానని చెప్పడం లీలగా వినిపించింది. లఘు పూజ, ఫలహారం అయ్యేటప్పటికి పుణ్యకాలం కాస్తా దాటి, రాహు కాలం అయ్యింది. ఇంతకీ ఈ రాహు కాలమేమిటనుకుంటున్నారా..

మా ఇంటి దగ్గర నుంచి 9:20 లోపుల బయలు దేరితే, ట్రాఫిక్ జామ్ ఉండదు. కొంచం దాటిందా, ఇంతే సంగతులు. ఇప్పుడర్దమయ్యిందనుకుంటా.. పుణ్య కాలం అంటే, 9:20 లోపుల.. రాహు కాలమంటే.. 9:30 దగ్గరనుంచి అన్నమాట. ఆరోజు నా దురదృష్టవశాత్తు, నేను రాహు కాలంలో బయలు దేరవలసి వచ్చింది.

అయినా, వెయ్యి దేవుళ్ళను ప్రార్దిస్తూ బయట పడ్డా..

పైన చెప్పిన ప్రదేశం గుర్తు కొచ్చిందను కుంటా. నా ప్రయాణం పైన చెప్పిన U turn మొదటి దాకా బాగానే సాగింది. అదిగో అప్పుడు మొదలైంది నా కష్టకాలం.

నాకన్నా ముందు ఉన్న ఇద్దరు వాహన చోదకులు నాకు దారి ఇవ్వరు, వాళ్ళు వెళ్ళరు. తీరా కుడి చేతి వైపు చూడ బోతే, ట్రాఫిక్ పలచగా ఉంది. ఎదో విధంగా వీళ్ళని దాటుకుని ప్రక్క రోడ్డులోకి చేరుకుందా మనుకుంటూ ఉంటే, నాకోసమే పుట్టి నట్లుగా, వాళ్ళు కావాలని నాకు ఆడ్డం వస్తూ ముందుకు సాగి పోయ్యారు. నేను U turn, దగ్గర కి వచ్చే సరికి, నాకు ముందు ఒక ఆటో వాడు, కావలని ఇరికించెసాడు. ఒక్క నిమిషం కనక వీలు కలిగితే, దాటి పోయ్యేవాడిని. ఇంతలో అక్కడున్న రక్షక భటుడు, అందరినీ ఆపేశాడు. ఎవ్వరో మినిష్టర్ ఆ వైపుగా పోతున్నాడంట.

వాడి కోసం ముందున్న ట్రాఫిక్ అంతా కదిలించి రోడ్డు కాస్తా ఖాళీ చేయించారు. హమ్మయ్య.. పోతే.. పోయింది, కాస్త రోడ్డంతా విశాలంగా ఉంది .. ఝూయ్.. మంటూ పోవచ్చు అనుకుంటూ wait చెస్తున్నా.. ఇంతలో ఏమైందో ఎమో, ఉన్న ఫళ్ళంగా మయూరి పిలిమ్స్ ప్రక్కనుంచి జనం పలో మంటూ రావడం, అప్పటి దాకా మన మినిష్టరు గారికోసం ఎదురు చూస్తు దారి వదిలిన వాహన చోదకులు, ఉన్న జనంతో పాటుగా ఒక్కసారిగా ముందుకు దూకేసారు. ఇది అక్కడి పోలీసళ్ళకు మింగుడు పడలేదు. ఈ ఘటనని ఉపయోగించు కుంటూ నాముందున్న ఆటో వాడు, జనం మధ్యనుంచి ముందుకు దూకడానికి చేసిన ప్రయత్నంలో అడ్డుగా ఉన్న కానిష్టేబులు ని గుద్దేశాడు. ఇంకే ముంది, జనం మాకు ఆడ్డు పడ్డారు. నానా తతంగం..

సీను కట్ చేస్తే.. పది గంటల పది నిమిషాలు.. సిచ్యుయేషన్ సేమ్.. అదే స్తలం, అదే ట్రాఫిక్, చిన్న తేడా.. నేను బండి మీద.

ఒక వైపు లేటవుతోందన్న చికాకు.. మరోవైపు చెయ్యని తప్పుకు జనాల చేత మాటలు పడ్డ భాధ.. వీటన్నింటికీ మించి చిందర వందరగా ట్రాఫిక్. క్రిందటి పుటలో చెప్పినట్లు, ఫుట్ పాత్‍లు ఎక్కి పోయే వాహన ఛోదకులు.. అంతా కలసి గజిబిజి గందర గోళంగా తయారయ్యాయి. వీటన్నింటినీ మించి, క్రిందటి పుటలో నేను వహించిన పాత్ర ఒక ముసలాయన వహిస్తున్నారు.

వయస్సులో ఉన్న వాళ్ళంతా ఆయనను గేలి చేస్తూ, సాగి పోతున్నారు. ఎంత ఎక్క వద్దనుకున్నా, ప్రక్కనున్న వాళ్ళు నన్ను కూడా అటు వైపు పొమ్మంటూ వొత్తిడి చేస్తున్నారు. ఇంతలో ఒక యువకుడు, నన్ను తిట్టడం కూడా జరిగి పోయింది..

’బండి తోలడం చేతగాక పోతే ఎలా.. అటు చూడు, ఎంత మంది పోతున్నారో.. జర ప్రక్కకి తప్పుకో రాదే.. నేను గూడా పోతా..’

సరే కదా అని, అతనికి చోటిచ్చా.. అంతే సంగతులు, చీమ తలకాయ దూర్చేంత చోట్టిచ్చామంటే, ఏనుగునే దూర్చేసే రకం మన ద్విచక్ర వాహకులు. ఇరికించు కుంటూ మరో పది మంది దూరేశారు. వీళ్ళలో ఒకడు దాదాపు ముందు చెప్పిన ముశలాయనను గుద్దేంత పని చేశాడు. ఆ పెద్దాయన, ఈ కుర్రాడితో తగువుకు దిగాడు.

కుర్రాడు: ఏం.. అలా అడ్డంగా నిలబడక పోతే.. కొంచం జరగరాదే..

పెద్దాయన: కళ్ళు కనబడటంలే.. ఇది ఫుట్ పాత్ అనుకున్నావా.. లేక రోడ్డనుకున్నావా..

కుర్రాడు: కళ్ళు కనబడ పట్టే, బ్రేకు వేసా.. లేకుంటే.. ఈ పాటికి ఎగ్గిరి అక్కడ పడేవాడివి..

పెద్దాయన: గుద్దుతావురా.. బొత్తిగా క్రమశిషణ లేకుండా పెరిగితే.. ఇలాగే తయారవుతారు..

కుర్రాడు: ఏంది వయ్యా .. ఎదో ఎదో వాగుతున్నావ్..

ఇంక చూడడం నావల్ల కాలేదు. కొంచం ప్రక్కగా చేరి, బండి మీద ఉన్న కుర్రాడితో... ఎదో చెప్ప జూసా.. ఇంతలో వెనకనుంచి ఎవ్వడో మరో డ్రైవర్ మెల్లగా వచ్చి నా బండిని గుద్దాడు..

మీరెందుకు సారు ఆగుతారు.. వాళ్ళ భాధ వాళ్ళేదో పడతారుగా.. మీరు కానీయ్యండి

ఇక చేసేది ఏమీ లేక, నాకు అప్పటికే ఆలస్యం అయ్యేటప్పటికి, స్వకార్యం .. స్వామి కార్యం (పెద్దాయనని రక్షించే పని) గా పనికొస్తుందని, ఫుట్ పాత్ ఎక్కించి, ముందున్న కుర్రాడి బండికి ఒక చిన్న డాష్ ఇచ్చా.. వాడికన్నా నేను పెద్దగా కనబడ్డానేమో.. గుర్రుగా చూస్తూ ఒక లుక్కేసాడు..

నేను: కానీ .. పద.. పద..

కుర్రాడు: ఏంది సార్.. ఈయన చూడండీ..

నేను: ఏందయ్యా చూసేది.. పెద్దాయన్ని పట్టుకుని..

కుర్రాడు: పెద్దాయన..!!! (ఎదో ఆశ్చర్యం ప్రకటిస్తున్నట్లు..) అలా మాట్లాడు తున్నాడా..

నేను: ఆయన విషయం ప్రక్కన పెట్టు.. నువ్వు మాకు అడ్డంగా తయారయావు.. నీ సంగతి చూసుకో.. లేదా.. ప్రక్కకి తప్పుకో.. అంటూ ఒక్కసారి నా బండి ఎక్సలరేటర్ రైజ్ చేసా..

ఏమనుకున్నాడో ఏమో.. వెంటనే, ముందుకు లాగించేసాడు.. ప్రక్కనున్న పెద్దాయన ఇవేమీ గమనించనట్లు నన్ను కూడా ఓ రెండు తిట్టి ’క్రిందకి ఫో..’ అన్నట్లు ఓ లుక్కేశారు. అలా ఫుట్ పాతు ఎక్కిన నేను, ఆరోజు అనుకున్నా, మనం ఎంత వద్దనుకున్నా ..

ఈట్రాఫిక్ మనచేత తప్పుడు పనులు చెయ్యాలనుకోకుండానే చేయిస్తుందని

-------------------------------------------
వినదగు నెవ్వరు జెప్పినన్ - వినినంతనే వేగిర పడక వివరింప దగున్
కనికల్ల నిజము దెలిసిన మనుజుడే పో నీతిపరుడు మహిలో సుమతి

తనదాకా వస్తే గానీ తెలియదంటారే.. అలాగే.. నాకూనూ..

మొదటి సన్నివేశం:

సమయం: ఉదయం పది గంటలు

ప్రదేశం: ప్రబుత్వ మహిళా కాలేజి, బేగంపేట, హైదరాబాదు

పాత్రలు పాత్రధారులు : నేను మరియు ఆఫీసులకు పోయ్యే హైదరాబాదీ జనం. పైన చిత్రంలో పసుపురంగు నేను

పరిస్తితి: ట్రాఫిక్ చాలా బాగా ఉంది, ఆంగ్లంలో crawling అనే పదానికి, తెలుగులో పాకుతోంది అనే పదానికి సరిపోయే విధంగా, ఆరోడ్డుపై నిలచి ఉన్న కార్లు మెల్లగా .. అతి మెల్లగా కదులుతున్నాయి

అసలు కధ:

హీరో : ఇంకెవ్వరో కాదు నేనే

నా ద్విచక్ర వాహనాన్ని సర్వీసింగ్‍కి ఇచ్చి దగ్గర దగ్గర మూడు నెలలు కావస్తుండటంతో, ఆ రోజు ఉదయానే రాహుల్ బజాజ్ సర్వోసింగ్ షోరూమ్‍లో ఇచ్చి, ఇంటికి వచ్చా. అర్దాంగి వేడి వేడిగా ఇడ్లీలు వేసి ఇస్తే.. గుటుక్కు మంటూ లాగించేస్తుండగా మెరుపులా మెదిలింది ఓ ఆలోచన. మేము ఉండేది, బ్రాహ్మణవాడ, బేగంపేట రైల్వేస్టేషన్ దగ్గర. ఆఫీసేమో జూబ్లీహిల్స్. రోజూ ఆఫీసుకు వెళ్ళాలంటే, హైదరాబాద్ పబ్లిక్ స్కూల్ గుండా U టర్న్ కొట్టి, మహిళా కళాశాల మీదుగా, లైఫ్ స్టైల్ దగ్గరి ఫ్లైఓవర్ మీదుగా సోమాజీగూడ చేరుకుంటా. ప్రతినిత్యం ద్విచక్ర వాహనం ఉండడం వలన అందునా తొందరగా బయలు దేరుతానేమో, ట్రాఫిక్ సమస్య అంతగా చికాకుగా అనిపించదు. ఆరోజు బండి లేకపోవడంతో ఆటోలో వెళదాం అనుకున్నా. కానీ పైన చెప్పినట్లు మెరుపులా ఒక ఆలోచన మదిలో మెదిలింది.

 

నాతో పనిచేసే మరో సహ ఉద్యోగిని సికింద్రాబాద్ నుంచి వస్తారు. ఆవిడ కారులో వస్తారు. ఎలాగో ఇటునుంచేకదా వెళ్ళేది అని తలంచి వెంటనే ఒక తంతి తగిలించా. అదేనండీ, ఫోను కొట్టా. ఎప్పుడు అడక పోవడం వల్ల, అడగంగానే ఒప్పుకున్నదామె. కాకపోతే ఒక చిన్న మెలిక పెట్టింది. ఆవిడ ఇంటి దగ్గరే కొంచం లేటుగా బయలు దేరుతాను కాబట్టి, ’నేను మహిళా కాలేజీ దగ్గరకు చేరుకునేటప్పటికి దాదాపు పావుతక్కువ పదకొండవుతుంది.. ఫరవాలేదా..’ అంది. ’ దానిదేముంది.. ఒక్క రోజు ఆఫీసుకి లేటుగా పోతే నన్నెవరూ అడగరు .. మెల్లగానే రండీ..’ అంటూ సమాధానమైతే ఇచ్చాగానీ. ఆఫీసుకి లేటుగా వెళ్ళడం నాకు ఏమాత్రం ఇష్టం లేని పని. ఎదైతే ఎంటి, ఎలాగో అడిగేశాం .. ఇక ఆవిడకోసం వెయిట్ చెయ్యకపోతే బాగుండ దనుకుని ఇంట్లోనే పది నలభై వరకూ కాలక్షేమం చేసా.

 

ఇక చాల్లే అనుకుని మెల్లగా స్కూల్ బ్యాగ్ భుజానేసుకుని.. అదేనండీ ల్యాప్ టాప్.. మెల్లగా మైన్ రోడ్డుకి చేరుకున్నా. ఇదిగో ఇక్కడ అస్సలైన కధ మొదలైంది. చూడబోతే, ట్రాఫిక్ చాల ఇబ్బడి ముబ్బడిగా ఉంది. ఎదోలే అనుకుంటూ మెల్లగా ఫుట్ పాత్ మీదుగా నడుచుకుంటూ మేమిద్దరం అనుకున్న చోటుకి చేరుకున్నా. ఇదిగో ఇప్పుడు మొదలైంది అస్సలు సీను.. కష్టాల సీను. ట్రాఫిక్ బాగాఉండటం వల్ల, ద్విచక్ర వాహనాలు మెల్లగా రోడ్డు మీదనుంచి, ఫుట్ పాత్ ఎక్కుతున్నాయి. నేనేమో అక్కడే అడ్డంగా నించున్నానాయే. ఇంక చేసేదేమీ లేక వాహన చోదకులు అడగలేక మెల్లగా నా ప్రక్కనుంచి ఫుట్ పాత్ ఎక్కేస్తున్నారు. నాకేమో ఈ తతంగం అంతా చాలా చికాకుగా ఇబ్బందిగా ఉంది. ఇక లాభం లేదనుకుని. ఫుట్ పాత్‍కి అడ్డంగా నిల్చొని వచ్చే వాళ్ళందరినీ పోలీసులా గదమాయించడం మొదలుపెట్టా..

’ఏందిది.. ఇదేమన్నా రోడనుకున్నారా.. ఫుట్‍పాత్.. అటునుంచి వెళ్ళండి..’ నా స్వరంలో కోపం కొట్టొచ్చినట్లుగా అనిపించగానే..

’కొంచం తపుకో అన్నా.. ట్రాఫిక్ చూసావుగా.. ఆఫీసుకి లేటైతోందే..’ అంటున్నాడు ఓ మొటరిస్టు

’ఫుట్ పాత్‍లు ఉన్నవి.. మనుష్యులు నడవడానికి బాసూ.. బండ్లు నడపడానికి కాదు .. అర్ద మైందా..’ అంటూ.. ’పోలీసోళ్ళు ఇక్కడ నిలబడి, ఫుట్‍పాత్‍లు ఎక్కి నడిపించే వీళ్ళందరికీ ఫైన్ వెయ్యచ్చు కదా..’ అని మనసులో అనుకుంటూ ఉండగానే .. జూయ్యి మంటూ మరో మోటరిస్టు అమాంతం వచ్చి గుద్దినంత పని చేసాడు..

’ఏం బాసూ కనబడటంలే.. అలా అడ్డం నిలబడక పోతే తప్పుకోవచ్చుగా ..’ డబాయిస్తున్నాడు. ’ఎదో పెద్ద ఈ ఫుట్ పాత్‍లన్నీ వీళ్ళే కట్టించినట్లు.. చూడండి ఎలా అడ్డం నుంచున్నాడో..’ ప్రక్కనున్న మరో మొటరిస్టుతో అనగానే..

అప్పటిదాకా మౌనంగా ఉన్న వాళ్ళంతా ఒక్క దూటున నా మీద విరుచు పడ్డారు. ’ఏందయ్య.. ఇందాకణ్ణించి చూస్తున్నాం .. ఎవ్వరినీ ఫుట్ పాత్ ఎక్కనివ్వటం లేదు .. ఇదేమన్నా నీ బాబు జాగీరనుకున్నావా...’ మరో గొంతుకు ..

’జరగవయ్యా.. జరగమంటూంటే వినబడటం లేదా..’ ఇంకొడడు.. ఎక్కడ లేని ఐక్యత వీళ్ళందిరిలో ఒక్క సారిగా పుంజుకుంది.

ఇలా ఒకరొకరుగా నామీద యుధానికి దిగటంతో, అలవి కాని చోట అధికుల మన రాదన్నట్లు.. ప్రక్కకి జరిగి వాహన చోదకులకు త్రోవనిచ్చా.. దొరికిందే తడవుగా, ఒకళ్ళు తరువాత మరొకళ్ళు దూసుకుంటూ ఫుట్‍పాత్ పైకి పోనిచ్చేసారు..

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

మరో పుటలో తరువాతి సన్నివేశం.. అంత వరకూ ’ఆ తరువాత ఏం జరిగి ఉంటుందో ఊహిస్తూ ఉండకండే.. ’. ఈ పుటకి స్పందిస్తూ తరువాత situation ఎమై ఉంటుందో మీఊహకి ఎలా తోచిందో.. నేను ఈ పుటకి శీర్షికగా ’తనదాక వస్తే కానీ..’ అంటూ ఎందుకు పెట్టానో చెప్పకోండి చూద్దాం

---

ఎలుకతోలుఁదెచ్చి యేడాది యుతికిన, నలుపు నలుపేగాని తెలుపురాదు
కొయ్యబొమ్మను దెచ్చి కొట్టినఁ బలుకునా, విశ్వదాభిరామ! వినురవేమ!

రెండవ ఝాడ్యం.. ఏమి చెయ్యాలి?

ఈ పుట యొక్క మూల విషయాని వెళ్ళే ముందు, కొంత ఉపోధ్ఘాతం. ఇందులో నేను తెలియజేయబోయే కొన్ని విషయాలను, ’మీకు తెలియని నా ఐదు విషయాలు..’ అనే ప్రచురణగా మీ ముందుంచుదాం అని అనుకున్నా. ఇలాంటి ఒక దారాన్ని మన బ్లాగు స్నేహితుల ముందు ఉంచుదాం అనే ఆలోచన మొదటిసారిగా ఏప్రియల్ నెల eతెలుగు సమావేశంలో కలిగింది. దీనిలో భాగంగా, ఆది తెలుగు బ్లాగర్‍గా అందరికీ సుపరిచితులైన చావా కిరణ్ గారిని వారితోపాటుగా.. లేఖినీ, కూడలి వంటి వాటిల్లి విజయ వంతంగా నిర్వహిస్తూ.. బ్లాగింగ్‍ ప్రపంచానికి దూరంగా.. ఉంటూ వస్తున్న వీవన్ గారిని.. మరియూ దీప్తిధారగా పేరొందిన చీమకుర్తి భాస్కర రావు గార్లను మొదటగా ఎంచుకున్నా. వారందరికీ ఒక పెద్ద చాంతాడంత ఉత్తరం వ్రాయడం జరిగింది. వారి వారి అనుమతిని కోరుతూ నేను లిఖించిన ఆ ఉత్తరం ఎక్కడకి చేరిందో తెలియదు గానీ, ఆ అలోచన మాత్రం చిత్తు కుండీ చేరుకుంది. ఎందుకంటారా.. చదవండి..

అడిగినదే తడవుగా.. వయస్సులోనూ.. అనుభవంలోనూ.. ఎన్నని చెప్పమంటారు, అన్నింటిల్లోనూ పెద్దవారైనా భాస్కర రావు గారు వెంటనే స్పందించి వారి సమ్మతిని తెలియజేసారు. మరి మన చావాకిరణ్ గారేమో తన తొలిరేయి నందు, అదేనండీ పది పుటల ప్రచురణలో పూర్తిగా నిమగ్నమై పోయ్యారో ఎమో.. ఈ సంగతి గురించి అస్సలు పట్టించుకున్నట్లు లేరు. మరి మన వీవెన్ గారేమో తరచుగా ఈ విషయాన్ని గుర్తు చేసి, మీ సమ్మతినో లేక తిరస్కారాన్నో తెలియజేయండి అని పలు సార్లు అడగగా, ’ప్రస్తుతానికి కొంచం బిజీగా ఉన్నాను. మైల్ చెయ్యండి.. ఆలోచిస్తా..’ నంటూ తప్పించుకున్నారు. అంటే.. దీనికి ముందు లిఖించిన ఉత్తరం ఎక్కడికి చేరుకుందో నాకర్దం కాలేదు. ఏది ఏమైనా ఇంటర్వూలకు వెళ్ళినప్పుడు, ’We will get back to you..’  అని hr అన్నారంటే దాని అర్దం ఇంక ఈ ఉద్యోగానికి ఆశలొదులుకోవాల్సిందే అని అనుభవం ఉన్న వాళ్ళు అర్దం చేసుకుంటారు. అలాగే, ఎవ్వరైనా పెద్ద వారిని ఎదైనా విషయం గురించి అడిగారనుకోండి, ’మైల్ చెయ్యి.. చదివి రిప్లై ఇస్తా..’ అని మీకు జవాబు ఇచ్చారో .. దాన్ని ఎలా అర్దం చేసుకోవాలో (అనుభ)విఙ్ఞులకు వేరేగా చెప్పనక్కరలేదు. ఏది ఏమైనా అప్పుడు మిస్సైన కొన్ని విషయాలు ఇప్పుడు ఇక్కడ.

-----------ఉపోద్ఘాతం ఇంతటితో ముగిసింది--------------

ఇప్పుడు అస్సలు విషయానికొస్తా. ఉబుసు పోక నేను ప్రారంభించిన ఈ బ్లాగ్ ఎటో ఎటో తిరిగి, నా మెదడంతా పురుగు తొలిచి వేసినట్లు తొలిచేసేసిన తరువాత భవదీయుడు ఉదయించాడు. అంత వరకూ బాగానే ఉంది. కానీ అస్సలు భాధ ఇప్పుడే మొదలైంది. నాజీవితంలో రెండు సంఖ్యకూ పెద్ద పీటే ఉంది. నా ప్రయత్నం లేకుండానే చాలా విషయాలు ఈ రెండు సంఖ్యతో ముడి పడి ఉన్నాయి. ఏమి చెయ్యాలో తోచక ఇదిగో ఇలా మీతో ఇక్కడ.

• నేను మా తల్లి తండ్రులకు రెండవ సంతానం
• బ్రాహ్మణుడు స్వతహాగా ద్విజన్ముడంటారు. మొదటిది సాధారణ జన్మమయితే, మరోది ఉపనయనం అయ్యినప్పుడు
• ఏడవ తరగతి చదివేటప్పుడు ఒకసారి చావు దరిదాపులలోకి వెళ్ళి వచ్చానంట. అమ్మా వాళ్ళు అంటూ ఉంటారు. ఆవిధంగా నేను ఓ రకంగా రెండవ సారి చావు దగ్గరకు వెళ్ళవలసి వస్తుంది
• ఒక్క intermediate మాత్రమే మొదటి సారిగా వ్రాసిన పరిక్షలో పాస్ అయ్యా. ఎందుకంటే, దీనికీ రెండు సంవత్సరాలే కదా ఉండేది
• intermediateలో నేను vocational science గా కంప్యూటర్ సైన్సుని తీసుకున్నా. నా దురదృష్టవశాత్తు, అందులో అన్ని సీట్లు నిండుకున్నందున, మొదట Electrical & Electronics లో చేరి, తరువాత Computersకి మారి పోయా
• ఇలా చాలా చాలా..
• వీటన్నింటికీ మించి, ఉబుసు పోక మొదలు పెట్టిన ఈ బ్లాగు కూడా రెండవది. మొదటిది ఆంగ్లంలోని చక్రవర్తి అయితే, రెండవది ఈ ఉబుసు
• పోనిలే భవదీయుడు మూడవదవతుందనుకుంటే.. తెలుగులో నేను మొదలు పెట్టిన రెండవ బ్లాగు ఈ భవదీయుడు
• ఇది ఇలా ఉంటే.. పుండు మీద కారం జల్లినట్లు, భవదీయుడు శీర్షిక పేరుతో మరోవ్యక్తి ఇప్పటికే భ్లాగు మొదలు పెట్టడం నాకు మింగుడు పడని విషయం

ఎక్కడి కెళ్ళినా ఇది నన్ను వదలటం లేదు .. సాధరణంగా ఎవ్వరినైనా మీ లక్కీ సంఖ్య ఏమిటి అని ప్రశ్నవేస్తాం, అలాగే నన్ను ఎవ్వరైనా ప్రశ్నిస్తే.. ఏమి సమాధానం చెబుతానో తెలియదు కానీ, మీ unlucky number ఏమిటి అని అడిగితే మాత్రం ఖచ్చితంగా రెండునే గుర్తుకు తెచ్చుకుంటా. ఏమి చేస్తే బాగుంటుందో పాలు పోవటంలేదు. మీకేమైనా తోస్తే తెలియజేయ గలరని మనవి.

ఇట్లు,

భవ అస్మ దీయుడు

RSS Feeds ని చదవడానికి అనువైన సాధనమేమి?

ఈ మధ్య తరచు గా అందరి బ్లాగులు చదవడం మొదలు పెట్టా. ఇక్కడ నేను ఎదుర్కొంటున్న మొదటి సమస్య ఏమిటంటే, ఎవ్వరు ఎప్పుడు ప్రచురిస్తారో మనకి తెలియని విషయం కదా. అందువల్ల, అందరి బ్లాగులు అను నిత్యం వెతుకుతూ ఉండాల్సి వస్తోంది. ఇలా ఎందుకు, చక్కగా జల్లెడ, తెలుగుబ్లాగర్స్[డాట్]కామ్, కూడలి, లాంటివి ఉన్నాయి కదా.. అనుకుంటే, వాటిని కూడా తరచుగా సందర్శిస్తూ ఉండాల్సి వస్తోంది.

నేను స్వతహగా మైక్రోసాఫ్టు వారి అవుట్‍లుక్ ఎక్స్‍ప్రెస్ ద్వారా బ్లాగులను సబ్‍స్క్రైబ్ చేసుకుని చదువు కుంటాను. కానీ తెలుగుని అర్దం చేసుకోలేక, అవుట్‍లుక్ వింత వింతగా చూపుతోంటే, విసుగెత్తి 3rd party టూల్స్‍కై వెతికి కనబడిందల్లా ప్రయత్నించి చూసా. ఈ ప్రయత్నంలో నాకు శ్రమ తప్పితే, అన్నీ తెలుగుని అర్దం చేసు కోవటం లేదన్న విషయం సుస్పష్ట మయ్యింది.

ఇవన్ని ఎందుకు, ఎదో సామెత చెప్పినట్లు,

సామాన్యుడు అన్ని విషయాలు స్వతహాగా తాను అనుభవించి సోధించి సాధించి నేర్చుకుంటాడు, కానీ తెలివైన వాడు ఎదుటి వారి అనుభవాల నుంచి నేర్చుకుంటాడు

నేనే అన్ని ఎందుకు ప్రయత్నించాలి? నాకన్నా ముందుగా చాలా మంది అనుభవఙ్ఞులు ఇలాంటి సాధనం కోసం ప్రయత్నం చేసే ఉంటారు కదా. వాళ్ళని అడిగేస్తే పోలా అని అనిపించిందే తడవుగా, ఆఫీస్‍కు వెళ్ళే సమయం ఆసన్న మవుతున్నా,వ్ెనుకనుంచి భార్య,

ఏమండీ ఆఫీస్‍కు లేటవుతోంది.. దారిలో మళ్ళీ ట్రాఫిక్కు.. జామూ .. అంటారు .. బయలు దేరండీ.. తొమ్మిదిన్నరైంది..

అంటున్నా వినకుండా.. మీ అందరికీ నా విన్నపమేమిటంటే.. మీకు తెలిసిన RSS Readers గురించి తెలియ జేయగలరు. చదివి నందులకు ధన్యవాదములు.

ఎమ్ ఎమ్ కే గారి స్పందన చదివిన తరువాత అనిపించింది. వారు చెప్పిన రెండు సలహాలలో గూగుల్ వారి రీడర్ కే నా ఓటు. కానీ నేను వెతుకుతున్నది అంతర్జాలం (online) లో చదవడానికి వీలైయ్యే రీడర్లు కాదు. అంతర్జాలంలో కాకుండా, offlineలో చదువుకోవడానికి వీలైనటు వంటివి అన్న మాట. నేను ప్రయత్నించి నచ్చక పోయిన టూల్స్ వివరాలు ఈ క్రింది విధంగా..

• Feed Reader 3.12
• NewGator - FeedDemon
• Thunderbird
• Sharp Reader
• Omea Reader
• News Crawler
• Blog Navigator
• Blog Bridge
• Alertbear
• RSS Bandit

ఇంకా ఎవేవో.. ఏవీ నన్ను తృప్తి పరచలేక పోయ్యాయి. మీరు ఏదైనా ఇష్ట పడి నట్లైతే .. తెలియజేయగలరని మనవి.

తెలుగు సాంప్రదాయం - ఆశ్చర్య పరచే విషయం - సంక్రాంతి

ఈ పుట ఏవిధంగా మొదలు పెట్టాలో అని దాదాపు రెండు రోజులు తల పగిలేలా ఆలోచించా. చివరకి ఏమీ తోచక, ఇదిగో ఇలా. ఇంతకీ చెప్పొచ్చిన విషయమేమిటంటే.. సంక్రాంతి రోజుల గురించి.

తెలుగు పంచాంగం ప్రకారం నా పుట్టిన రోజు ప్రతీ ఆంగ్ల సంవత్సరంలో ఒకే రోజు రాదు. ఎందుకంటే తిధులు, నక్షిత్రాలు, అన్నీ ఒకే రోజు రావు అనేది మన అందరికీ తెలిసిన విషయమే. అంతేకాకుండా, తెలుగు సంవత్సర కాలానికి ఆంగ్ల సంవత్సర కాలానికి చాలా తేడా ఉంది. ఆంగ్ల కొలమానం మన తెలుగు కొలమానానికి చాలా తేడా ఉందన్న విషయం జగద్విదితం. అందువల్ల మన ఆంగ్ల పుట్టిన తారీఖులను తెలుగు తిధులతో పోల్చుకోరాదు. ఏమంటారు?

కానీ ఒక్క విషయం మీరు అందరూ గమనించాల్సిన విషయం ఉంది. అన్నీ పండుగలూ ఒక తారీఖునే ఖచ్చితంగా రావు. కానీ ఒక్క సంక్రాంతి మాత్రం ఖచ్చితంగా జనవరి మాసం 14 / 15 / 16 తారీకులలోనే వస్తుంది. ఎందుకంటారు? ఈ కాలాన్ని ఉత్తరాయణ మరియు దక్షిణాయణ కాలాలు మారే కాలంగా పిలుస్తుంటాం. ఆంగ్ల కొలమానం ప్రకారం ప్రతి రోజులో కొంత కాలం మిగిలిపోతుంది. దాన్ని సరిగ్గా లెక్క వేయడం చేతగాక, వారు ప్రతీ రోజూ మిగిలి పోయిన కాలాన్ని విడిగా పెట్టి, నాలుగు సంవత్సరాలకి ఒక సారి లీపు సంవత్సరంగా లెక్కవేసి, ఫిబ్రవరి మాసంలో ఒక రోజు ఎక్కువ జేసి లెక్కలు సరిగానే ఉన్నాయని పిస్తున్నారు. మరి మన తెలుగు సంవత్సరం లో అధిక మాసమనీ, శూన్య మాసమనీ ఎవో ఎవో లెక్కలు వేస్తారు కదా.. ఎన్ని వేసినా అన్ని పండుగలు ఎందుకు రోజులు మారుతాయి? సంక్రాంతి మాత్రం అదే రోజు ఎందుకు వస్తుందో నాకు అర్దమవని విషయం.

ఈ జగతిలో ఎందరో అతిరధులు, సారధులు, మహారధులు.. మరెందరో మహానుభావులు .. ఎవ్వరైనా ఈ విషయాన్ని వివరించ మని మనవి.

-------------------------------------------
వినదగు నెవ్వరు జెప్పినన్ - వినినంతనే వేగిర పడక వివరింప దగున్
కనికల్ల నిజము దెలిసిన - మనుజుడే పో నీతిపరుడు మహిలో సుమతి

హక్కు దారులు దొరికారు.. మూల రచయత వివరాలు

ఈ మధ్య నేను ప్రచురించిన ’కధే.. మరచిపోలేకపోతున్నా’ మూడు భాగాల కధ యొక్క మూల రచయత దొరికారు. ఎదో కష్ట పడి నాదైన శైలిలో పెద్ద పొడిచేసా అనుకుంటుండగా, ఈ కధని ఆంద్రజ్యోతిలో నాకన్నా ముందుగా కొల్లూరి సోమ శంకర్ గారు పెరుగన్నం పేరుతో తెలుగులోకి అనువదించారు. ఈ కధ జులై16 వ తారీఖు 2006 వ సంవత్సరంలో అనువాద కధగా ప్రచురిత మయ్యింది. ఈ కధకి మూల రచయత గా మధురై వాస్తవ్యులైన శ్రీధరన్ రంగస్వామి గారిని కొల్లూరి సోమ శంకర్ గారు పేర్కొన్నారు. ’ఆనంద వికటన్’ అనే టైటిల్‍తో మొదటి సారిగా శ్రీధరన్ రంగ స్వామిగారు రచించితే, దాని ఆంగ్ల అనువాదాన్ని 'The Promise' అనే టైటిల్‍తో మొదటి సారిగా 2003 వ సంవత్సరంలో జులై 27వ తారీఖున, బెంగళూరు ప్రాంత పత్రికైన Deccan Herald వారు, ఆ నాటి ఆదివారం అనుభందంలో ప్రచురించారని తెలియ జేసారు.

పైన పేర్కొన్న అంశాలు అన్నీ మీకు ఇండస్‍లేడీస్ వారి వెబ్ సైటు నుంచి చదువుకోవచ్చు. ఈ వైబ్ సైటులోని ఒక చర్చావేదికలో మూలకధను, The Promise గా వారి నిర్వాహకాధికారి, ’శక్తి’ గారు ప్రచురించారు. ఇచ్చట శ్రీధర్ గారు, ’వరలొట్టి’ అనే చిరునామాతో చేసిన వ్యాఖ్యలు కూడా చదవ వచ్చు. బహుశా శ్రీధరన్ రంగ స్వామిగారు నేను ఇలా రెండవ సారి తెలుగులోకి అనువాదించానని అనుకుంటారనుకుంటా. కాబట్టి తమిళం మరియు ఆంగ్లంలో రచించిన శ్రీధరన్ గారికి అంతే కాకుండా తెలుగులోకి మొదటి సారిగా అనువదించిన కొల్లూరి సోమ శంకర్ గారికి నా బ్లాగు ముఖంగా విన్న వించుకోదలచిన దేమిటంటే..

అయ్యా.. విఙ్ఞులారా.. నేను ప్రచురించే నాటికి ఈ కధ మూలాలు తెలియ నందున, శ్రీధరన్ గారి మూల కధకు నా సొంత పైత్యాన్ని చేర్చి తెలుగులో (మరోసారి) నాదైన శైలిలో కూర్చడమైనది. ఈ మొత్తం జరిగిన సమయంలో తమరిని ఎమైనా నొప్పించినట్లైతే, పెద్ద మనసుతో క్షమించమని మనవి. వీటి మీద సర్వ హక్కులు తమవే.

ఎదో కొద్దిగా నా బుర్రకు తోచినట్లుగా, కొంచం మసాళా చేర్చడం మినహా, మొత్తం కధా కధనం పైన పేర్కొన్న వారివే. అన్యధా మంచిగా తలుస్తారని ఆశిస్తాను.

-------------------------------------------
వినదగు నెవ్వరు జెప్పినన్ - వినినంతనే వేగిర పడక వివరింప దగున్
కనికల్ల నిజము దెలిసిన - మనుజుడే పో నీతిపరుడు మహిలో సుమతి